kennismaking voor verwonderde blikken
zorgde. Niet wat betreft zijn voetbalkennis.
Het amusement werd meer veroorzaakt
door de kleedgewoontes die deze oer-
Ajacied erop nahoudt. 'Zo volgde hij de
wedstrijden het liefst in een net pak met
daaronder een stel kicksen,' weet Heije zich
te herinneren. 'In het begin vraag je je af
wie er nu weer voor de groep staat. Toen ik
ook daar uiteindelijk aan gewend was, heb
ik een prachtige en leerzame tijd gehad.'
Van zijn lichting bleven alleen doelman
Serge van der Ban en Mare Stuut voor de
club behouden. In de 'ratrace' naar het
vlaggenschip zag hij de ene medespeler na
de andere afvallen. 'Het blijft toch een
wereld waarin het ieder voor zich is,' stelt
Heije nuchter vast. 'Ik heb er altijd goed
mijn best voor gedaan en word daar nu
voor beloond. Je leert ermee leven dat je
ieder jaar afscheid neemt van spelers. Nee,
dat laatste is niet jammer. Dat hoort bij je
beroep. Als je het wilt halen moet je hard
zijn.'
Romantiek
Het romantische beeld dat van de
voetballers en de voetballerij bestaat stoort
hem. 'Mensen zien alleen de mooie
buitenkant. Terwijl rotperiodes er zeker
ook bij horen.' Vorig seizoen beleefde hij
lange tijd zo'n rotperiode, toen hij met
aanhoudend blessureleed te maken kreeg.
Kwetsuren aan de knie, de lies... de
blessures leken elkaar hatelijk genoeg af te
lossen. 'Hoe langer je aan de kant staat,
hoe meer je na gaat denken,' blikt Heije
met tegenzin terug. 'Op die momenten
spookt het toch door je hoofd dat je
minimaal een basisplaats in het tweede
moet hebben om de overstap te mogen
maken naar het eerste.' Met de hulp van de
medische staf en de onvoorwaardelijke
steun van zijn familie klauterde hij na ruim
tweeëneenhalve maand het dal uit.
Vastbesloten zijn droom in de binnen de
toegestane limiet (Heije verbond zich vorig
seizoen voor vijfjaar aan Ajax) te
verwezenlijken.
'Volgend seizoen hoop ik al meer bij de
jongens te horen; een vastere plek binnen
de A-selectie te hebben veroverd. Dat moet
voor mijn gevoel haalbaar zijn. Ik leer nu al
heel veel van jongens als Winter en Van
Halst. Wat tegen me wordt gezegd pik ik
aardig op. Het zijn toch de tips van de
ervaren spelers die je nodig hebt.'
De rol van vader en moeder Heije speelde
een cruciale rol in zijn ontwikkeling tot
voetballer. 'Zonder ouders was ik nooit zo
ver gekomen. Ze hebben me nooit gepusht,
maar stonden en staan altijd achter me. En
voorzien me van goede adviezen. Ik
voetbal niet alleen voor mezelf: ik probeer
ook iets moois te bereiken voor mijn
familie.'
Waarna hij met trots melding maakt van
zijn Surinaamse familiebanden en de
bijzondere verstandhouding die vader
(ooit een verdienstelijk rechtsbuiten bij
Real Sranang) en moeder Heije er tijdens
sommige wedstrijden van zoonlief op na
blijken te houden. 'Het komt voor dat ik
mijn vader tot rust moet manen als hij
weer eens helemaal op gaat in een
wedstrijd. Mijn moeder geneert zich soms
zo dat ze tijdens een wedstrijd apart gaat
staan. Hij kijkt in ieder geval liever naar
mij dan dat hij zelf een wedstrijdje speelt.
De keuze tussen een wedstrijd van Ajax 2
en een verjaardag is al helemaal snel
gemaakt.'
Helaas was moeder Heije niet bij het
debuut van haar zoon; ze verbleef in
Suriname. Maar als het aan Pascal ligt
zullen er nog volop gelegenheden komen
om hem in Ajax 1 te zien spelen. Zijn
debuut smaakte immers naar meer.
AJAX MAGAZINE MEI 2000
