'Ik wilde me in het begin
waarschijnlijk te graag
waarmaken in het Ajax-
systeem'
is dat, fijn dat-ie bij ons speelt, dat gebeurt
steeds vaker. In het begin duidelijk niet.
Toen vonden ze me die etterbak van
Twente die altijd zo zijn best deed als hij
tegen Ajax moest.'
Je speelde ook wel altijd heel erg enthousiast,
met een soort maniakale bevlogenheid die
voor Ajacieden het spelen tegen Twente tot
een hachelijk avontuur maakte.
Van Halst: 'Laten we het erop houden dat
ik wist dat ik wat te overwinnen had bij het
Ajax-publiek. Ik kon toch moeilijk
verwachten dat ze zich niet meer zouden
kunnen herinneren hoe ik tegen hun club
speelde. Alleen, nu realiseren ze zich dat je
zo'n speler beter voor je dan tegen je kan
hebben. En in die zin zijn ze dan al blij met
je.'
Heeft ze het dan over jullie relatie
Van Halst: 'Nee, althans ik heb me dat
nooit afgevraagd. Wat ze bedoelt heeft te
maken met de manier waarop ik me afsluit
voor die kritieken. Zij leest het allemaal en
vindt het dan heel erg voor me. Maar mij
doet het eigenlijk niets. Vijf jaar geleden
was dat nog wel anders. Dan was ik er echt
chagrijnig van en vond ik het belachelijk
dat iemand dat over mij schreef. Maar nu
vind ik dat iedereen het recht heeft om zijn
mening te geven. Ik heb gemerkt dat het
zo'n negatieve uitwerking heeft op je
functioneren als je je er wel wat van
aantrekt. Dan zit
je met
zweethanden
voor de tv te
wachten op
wat ze
over je gaan zeggen. Dat is niet goed. Ik
moet voor mezelf zeker weten dat ik er
altijd alles aan gedaan heb; dat het vaak
goed gaat en soms niet; maar dat ik weet
dat ik er helemaal voor leef en dat ik er
keihard voor werk. Wat kan je jezelf dan
nog verwijten? Het kan altijd beter, dat
moet je ook altijd voor ogen houden. Maar
daarom moet je je alleen van terechte
kritiek wat aantrekken.'
Maniakale bevlogenheid
Van Halst was bij Twente meer dan een
dragende en stuwende speler. Ook buiten
het veld probeerde hij zich voor de club in
te zetten. Hij was nergens te beroerd voor.
Sterker nog, zijn
verantwoordelijkheidsgevoel was zo groot
dat hij nooit nee durfde of wilde zeggen.
Van Halst: 'Ik denk niet dat ik voor Ajax
ooit zo belangrijk zal kunnen
worden als ik voor Twente was.
Nee, en dat is het streven
ook niet. Eigenlijk liep het
daar de spuigaten uit. Ik
deed daar behalve
voetballen veel te veel.
Ik ging
sponsoravonden
begeleiden en
bemoeide me met
alles. Hier wil ik een
onzichtbare
belangrijke man
I zijn, dat is
pl genoeg. Op de
voorgrond
hoef ik niet. Laat
anderen dat maar doen.
Laudrup, Machlas, laat die de
blikvangers maar zijn. Ik heb
niet die in het oog springende
actie waar het publiek op zit
te wachten. Laten ze over mij
maar zeggen: lekker spelertje
AJAX «AG AZ I N E APRIL 2000
Voor Van Halst het publiek voor zich kon
winnen, raakte hij geblesseerd aan zijn
achillespees. Het was dezelfde blessure die
hij ook bij Twente had gehad. De
revalidatie verliep traag genoeg om een
gevoel van eenzaamheid te laten
doordringen bij de van dadendrang haast
exploderende aankoop.
Van Halst: 'Het komt nooit goed uit om
geblesseerd te raken, maar nu paste het wel
heel erg slecht. Ik zat nog in de periode
waarin ik me bij de club als geheel nog niet
thuisvoelde en waarin ik me ook nog niet
had bewezen in de ploeg. Ik ben er het type
niet naar om met mijn ziel onder mijn arm
te lopen, maar ik voelde me zeker niet op
mijn gemak. Gelukkig kan je dan op een
gegeven moment met Bobby Haarms
trainen. Die man kan je oppeppen. En
bovendien kent hij de club als geen ander.
Dus door veel met hem te werken, groeide
ik als Ajacied. Net als Pim van Dord. Hij
heeft hier vroeger gespeeld en kon me
tijdens de behandelingen ook genoeg
vertellen over Ajax.'
81
