JUBILEUMUITGAVE
Ajax 30
1930
KATERN
'De Erewedstrijd Johan Cruijff, die in 1999 in de ArenA werd gespeeld, was voor mi] een geweldige sensatie. Ik was terug op het veld, de speelplaats waar ik thuishoor.' (Marco van Basten)
waren daar ook anderen die later tot de
rood-witte club zouden gaan behoren.
Bertus Hoogerman, toen al op doel vaak
onpasseerbaar en zonder enige schroom
van links naar rechts duikend. Bobby
Westra, toen al in de spits, die met zijn
magische balcontrole over het gehele veld
pingelde, niet van de bal af te krijgen was
en heel veel doelpunten maakte. Frans
Postma, iets ouder al, een snelle, technisch
zeer begaafde rechtsbuiten, voor wie
elegantie en balverliefdheid belangrijker
waren dan het resultaat; een soort artiest.
Loek den Edel, wonend aan het plantsoen,
die zijn lange slungeligheid uitbuitte om
het elke defensie moeilijk te maken. Johan
Engelsma, die zijn snelheid paarde aan een
enorme schotkracht waarmee hij menig
keeper met bal en al over de nauwkeurig
met de voet getrokken maar snel vervaagde
doellijn schoot; toen al bestempeld als
groot talent, maar is dat altijd gebleven.
Egbert Koghee, van mijn klas en als echte
middenvoor later de veel scorende held van
het schoolelftal. Tonnie Fens, dribbelaar bij
uitstek, en Flannie Meijer, een klein, slim,
driftig, maar talentvol voetballertje, die het
allen tot Ajax 2 en een enkele wedstrijd in
het eerste brachten. Ook herinner ik mij
nog een klein opdondertje dat met een
enorme behendigheid altijd zijn plaats bij
de groteren opeiste door ontzettend goed te
voetballen. Dat was Gerrie Splinter, een van
de grootste talenten die ik ooit gezien heb.
Hij werd in de buurt toen al vergeleken met
ene Johan Cruijff van wie we gehoord
hadden en die we iets later in het
schoolvoetbal konden bewonderen. Gerrie
is, als ik het goed heb, nog wel bij Ajax
terechtgekomen, maar zijn toekomst is wat
anders gelopen dan die van Cruijff.
Zoals u ziet, je kan veel beleven op een
gewone dag in november 1999. Net als
Sjaak Swart waak ik ervoor te leven in het
verleden, toen alles zeker niet beter was.
Wel is het soms goed even stil te staan bij
wat er allemaal in je leven gebeurt. We
leven in een nieuwe tijd, wat eigenlijk geldt
voor elke tijd. Vroeger is verleden tijd.
Maar ik kan het niet ontkennen,
gisterenavond wilde ik nog even terug naar
dat schoolplein, had ik even mijn eigen
Elftal van de Eeuw en stond ik even stil bij
mijn eigen sentimenten. Ik kan het u
aanraden!
Michael van Praag
signeert de
exemplaren van John
Comitis en Rob
Moore. De twee
eigenaren van Ajax
Cape Town verbleven
het gehele
feestweekeinde in
Amsterdam als
speciale gasten van
Ajax.
centrale plek voor de gehele Indische
Buurt. Elke middag was het raak, op het
grove grind met toen nog vervaarlijke
scherpe kanten en spitsen aan de zwarte en
blauwe stenen tussen de allerminst gladde
zandkorrels. Het feest was extra groot als
de grote jongens van andere scholen erbij
kwamen. En wie was daar de beste
voetballer om wie veel, zo niet alles
draaide? Juist, Sjaak Swart! Hij zat op 'het
zevende leerjaar' en kwam vaak bij ons
voetballen. Hij was zonder meer de beste,
toen al, bij wie wij allen graag in het niet elf
maar veeltal werden gekozen. Hij was een
kanjer, zowel als voetballer, als keeper
en als mens. Gewoon, een aardige gozer,
altijd vol geduld en vol begrip over het feit
dat anderen niet over zijn talent beschikten.
Een vriend voor en een held van de
kleintjes ook. Menig partijtje is daar
uitgevochten, waarbij op de ruwe stenen
menig talent werd geslepen. Behalve Sjakie,
altijd voetballend met zijn eeuwige das in
zijn rechterhand en slepend over de grond,
engaaart®
18 MAART
18 MAART
De citaten
bovenaan de
pagina's van dit
Katern+ zijn
afkomstig uit het
jubileumoek.
Bij het dertigjarig
bestaan verscheen
een
'Jubileumuitgave'
van het clubblad.
AJAX MAGAZINE APRIL 2000
