'Ajax is een lastige patiënt. Je
moet ze met een eind hout
naar de dokter slaan. Wat
overigens weer heel wat beter
is dan van die klagende
slapjanussen die bij ieder
kuchje naar de huisarts
rennen'
Het kan zijn dat de patiënt is uitgegleden
over zijn eigen
meerderwaardigheidscomplex. Bij Ajax
deinst niemand ervoor terug te roepen wij
zijn de besten', wij zijn uniek'.
'Zelf een beeld scheppen dat je niet kunt
verliezen, arrogantie uitstralen: uitstekend.
Geweldig, moet vooral zo blijven. Dat is de
ware psychologie. Vroeger werd gezegd dat
Ajax, nog voor de ploeg het veld opkwam,
al met 1-0 voorstond. Het heeft altijd goed
gewerkt. Zo'n houding hoort ook bij
Amsterdam. Prachtig, hoe vroeger spelers
uit de provincie zich alleen met de
allergrootste moeite konden binnen
vechten in zo'n groep snelle
Amsterdammers met een grote bek. Ik zou
zeggen: méér arrogantie, méér hoogmoed,
méér superioriteit.'
Is dat nieuwe stadion dan de oorzaak van
alle ellende
'Waar gaat het eigenlijk om? Om
resultaat. Als het resultaat niet goed is,
cj-f gaat alles tegenstaan. De trainer kan
Weer y0»vuer niets van, het stadion deugt niet,
de mascotte is lachwekkend, de
\o(? hamburgers zijn vies en het bier is
h\0Z t V&r\c gg fel iauw. Tegelijk wordt ook dan pas goed
duidelijk hoe voetbal is geannexeerd door
commerciële brulapen. Zolang er wordt
gewonnen maakt geen mens zich druk over
randdebiele cameraspelletjes of een
malloot die het publiek moet vermaken.'
Niet de spelers, niet de club, niet de trainer,
niet het stadion. Maar wat is er dan wel aan
de hand?
'Mijn zoon Tex zegt: Ajax moet spelers uit
de eigen jeugd voorrang geven. Mijn zoon
is dertien en heeft verstand van voetbal. Ik
praat hem na: er moeten meer echte Ajax-
spelers op het veld staan. Nu is het een
internationaal allegaartje. De meeste
namen zeggen me niets. Het publiek heeft
ook geen band meer met de spelers. Nog
voor je als toeschouwer een favoriet hebt
uitgekozen, speelt hij al weer bij een andere
club. Jesper Gronkjaer en Dani zijn spelers
AJAX MAGAZINE APRIL 2000
