MÉPlATCAlNlN# JAM \NOOT££4>
zijn gezag ook over bij de spelers? Types als
Van Gaal of Michels zijn autoritair. In de
media komen ze dwingend over. Spelers
zullen dat heel snel als waarheid
aannemen. "O jee, daar heb je mijnheer
Van Gaal, die altijd zo streng is". Jan
Wouters is voor de meesten one of the boys.
Ach, voetballers zijn kinderen. Alle
wandtegelspreuken die op opvoeden van
toepassing zijn, gelden ook in het voetbal.
Ouders moeten zorgen voor duidelijkheid,
structuur. Als je kinderen op tijd naar bed
stuurt, ervoor zorgt dat ze buiten een sjaal
dragen en regelmatig hun huiswerk maken,
worden het prima volwassenen. Als je
kinderen hun gang laat gaan, worden het
ontevreden mensen. De taak van een
trainer is niet anders.'
Een advies
'Wat heeft het voor zin de ene trainer voor
de andere in te ruilen? Het elftal dat op het
veld staat blijft hetzelfde. Ik heb niets tegen
Jan Wouters. Laat die man maar lekker
blijven. Volstrekt krankzinnig om trainers
gelijk maar te ontslaan. In de
voetbalwereld moet alles altijd gelijk nü.
Johan Cruijff is niet de oplossing. Hij zal er
ook nooit aan beginnen. Hij weet dat er
voor hem weinig eer valt te behalen. Als
trainer heeft hij alles gewonnen, nu bij
Ajax op de bank gaan zitten zou niets
toevoegen aan die imposante carrière.'
Valt de spelers iets te verwijten? Misschien
dat ze zijn getraumatiseerd door het
voortdurende succes van voorgaande
generaties.
'De periode van het succes is afgesloten. De
tijd dat Ajax drie keer de Europa Cup
achter elkaar won, komt niet meer terug.
Onder Louis van Gaal is er even een
opleving geweest, maar het is over. Een
simpele, geschiedkundige vaststelling.
Maar wat valt er te klagen? Welk land heeft
zo'n unieke periode gekend? Ajax had een
geweldige groep spelers en toevallig
bedacht Rinus Michels op hetzelfde
moment zijn "totaalvoetbal", waarmee de
wereld werd overrompeld. Spelers van nu
hebben daar echt geen last meer van. Ajax
AJAX MAGAZINE APRIL 2000
met een Europa Cup op het balkon van de
Stadsschouwburg - dat zijn voor hen
Polygoon-beelden. Ik laat me er per slot
ook niet door tegenhouden dat de
allerbeste striptekenaars allemaal al jaren
dood zijn.'
Misschien nemen de spelers zichzelf wel veel
te serieus.
'Alsof het vroeger allemaal grapjassen
waren. En dan even niet aankomen met
Wim Suurbier. Spelers staan tegenwoordig
onder een waanzinnige druk. Het zijn
allemaal Maxima's Zorreguieta's.
Voortdurend weten ze camera's op zich
gericht, altijd sluipen de media rond. Alles
wat ze doen en niet doen, wat ze zeggen en
niet zeggen is belangrijk. Geintjes maken
leer je dan heel snel af. Zal ik eens een
statement maken? Het is een andere tijd,
het gaat om andere mensen en de wereld is
intussen zijn onschuld verloren. Zo, die zit.
Toen ik twintig was, wist ik niets. Ik was
een zombie, die nauwelijks wist hoe ik m'n
veters moest strikken. Over het algemeen
zijn jongeren van nu veel bijdehanter en
wereldwijzer dan die flierefluiters van de
jaren zeventig. Niet in de laatste plaats
door de allerergste tv-uitvinding van deze
tijd, het Jeugdjournaal. Incest, pedofilie,
milieu, oorlog: peuters krijgen de grootste
treurnis over zich uitgestort, terwijl hun
ouders achter de krant zitten weggedoken
of de aanwas doen. Maar oorlog en
misdaad worden niet minder erg als ze
worden uitgelegd door een halve zool met
een gekke trui aan.'
Hét <?aab (?oe&
AjdX-
v\o(? te*
o\/erko'*6m&.