MÉPlATCAlNlN# JAM \NOOT££4> zijn gezag ook over bij de spelers? Types als Van Gaal of Michels zijn autoritair. In de media komen ze dwingend over. Spelers zullen dat heel snel als waarheid aannemen. "O jee, daar heb je mijnheer Van Gaal, die altijd zo streng is". Jan Wouters is voor de meesten one of the boys. Ach, voetballers zijn kinderen. Alle wandtegelspreuken die op opvoeden van toepassing zijn, gelden ook in het voetbal. Ouders moeten zorgen voor duidelijkheid, structuur. Als je kinderen op tijd naar bed stuurt, ervoor zorgt dat ze buiten een sjaal dragen en regelmatig hun huiswerk maken, worden het prima volwassenen. Als je kinderen hun gang laat gaan, worden het ontevreden mensen. De taak van een trainer is niet anders.' Een advies 'Wat heeft het voor zin de ene trainer voor de andere in te ruilen? Het elftal dat op het veld staat blijft hetzelfde. Ik heb niets tegen Jan Wouters. Laat die man maar lekker blijven. Volstrekt krankzinnig om trainers gelijk maar te ontslaan. In de voetbalwereld moet alles altijd gelijk nü. Johan Cruijff is niet de oplossing. Hij zal er ook nooit aan beginnen. Hij weet dat er voor hem weinig eer valt te behalen. Als trainer heeft hij alles gewonnen, nu bij Ajax op de bank gaan zitten zou niets toevoegen aan die imposante carrière.' Valt de spelers iets te verwijten? Misschien dat ze zijn getraumatiseerd door het voortdurende succes van voorgaande generaties. 'De periode van het succes is afgesloten. De tijd dat Ajax drie keer de Europa Cup achter elkaar won, komt niet meer terug. Onder Louis van Gaal is er even een opleving geweest, maar het is over. Een simpele, geschiedkundige vaststelling. Maar wat valt er te klagen? Welk land heeft zo'n unieke periode gekend? Ajax had een geweldige groep spelers en toevallig bedacht Rinus Michels op hetzelfde moment zijn "totaalvoetbal", waarmee de wereld werd overrompeld. Spelers van nu hebben daar echt geen last meer van. Ajax AJAX MAGAZINE APRIL 2000 met een Europa Cup op het balkon van de Stadsschouwburg - dat zijn voor hen Polygoon-beelden. Ik laat me er per slot ook niet door tegenhouden dat de allerbeste striptekenaars allemaal al jaren dood zijn.' Misschien nemen de spelers zichzelf wel veel te serieus. 'Alsof het vroeger allemaal grapjassen waren. En dan even niet aankomen met Wim Suurbier. Spelers staan tegenwoordig onder een waanzinnige druk. Het zijn allemaal Maxima's Zorreguieta's. Voortdurend weten ze camera's op zich gericht, altijd sluipen de media rond. Alles wat ze doen en niet doen, wat ze zeggen en niet zeggen is belangrijk. Geintjes maken leer je dan heel snel af. Zal ik eens een statement maken? Het is een andere tijd, het gaat om andere mensen en de wereld is intussen zijn onschuld verloren. Zo, die zit. Toen ik twintig was, wist ik niets. Ik was een zombie, die nauwelijks wist hoe ik m'n veters moest strikken. Over het algemeen zijn jongeren van nu veel bijdehanter en wereldwijzer dan die flierefluiters van de jaren zeventig. Niet in de laatste plaats door de allerergste tv-uitvinding van deze tijd, het Jeugdjournaal. Incest, pedofilie, milieu, oorlog: peuters krijgen de grootste treurnis over zich uitgestort, terwijl hun ouders achter de krant zitten weggedoken of de aanwas doen. Maar oorlog en misdaad worden niet minder erg als ze worden uitgelegd door een halve zool met een gekke trui aan.' Hét <?aab (?oe& AjdX- v\o(? te* o\/erko'*6m&.

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2000 | | pagina 231