Leipzig op het programma'
0J..
de finale tegen Lokomo
Frank Verlaat, de onlangs 32 geworden
verdediger die vorig jaar terugkeerde bij
Ajax, hoeft niet lang na te denken wanneer
hem gevraagd wordt naar hét moment uit
zijn loopbaan. Toch hoopt hij het
binnenkort in te kunnen ruilen voor een
nieuw hoogtepunt.
'Op zevenjarige leeftijd ben ik begonnen te
voetballen. Bij THEYBB, The Yellow Black
Boys in Haarlem. Op mijn veertiende ben
ik naar Ajax gegaan. Ik speelde toen in het
nationaal elftal van onder de 15. Met dat
elftal speelden we een aantal keren tegen
Ajax en ik viel dermate op, dat Ajax me
wilde hebben. Voor mij een droom die
uitkwam. Als vijf-, zesjarig jochie heb ik op
televisie het grote Ajax van begin jaren
zeventig zien spelen en ook ik raakte
besmet met het Ajax-virus.
Mijn eerste trainer bij Ajax was Dirk de
Groot. Het was aanvankelijk wel een grote
overgang. Bij mijn oude club was ik de
betere speler, bij Ajax kwam ik tussen
allemaal goede spelers. En als Haarlemse
jongen moest ik wennen aan de
Amsterdamse mentaliteit. Twee jaar
speelde ik in de BI, twee jaar in de Al,
waarna ik een contract kreeg aangeboden.
Maar als centrale verdediger had ik Ronald
Spelbos en Frank Rijkaard voor me. De
kans op een basisplek in het eerste was dus
klein. Daarom werd er tegen me gezegd,
dat ik beter eerst maar in militaire dienst
kon gaan. Dan had ik dat maar vast gehad,
en dat heb ik ook gedaan.
In mei 1987 moest ik door een ernstige
blessure van Spelbos opeens meedoen in
de wedstrijd tegen FC Utrecht. Drie dagen
later stond de finale om de Europa Cup 2
tegen Lokomotive Leipzig op het
programma.
Ik zat toen nog in militaire dienst. Ik was
HET MOMENT
door Klaas Vos
gelegerd in Crailoo, bij Bussum, en kon
alleen met het tweede meetrainen. De
trainingstijden van het eerste strookten
niet met m'n verplichtingen in het leger.
Na de wedstrijd tegen Utrecht kreeg ik te
horen dat ik mee moest naar Athene. En
op de dag van de finale vertelde Cruijff me
dat ik in de basis zou staan. Ik moest de
spits van Lokomotive voor m'n rekening
nemen. Ik ben z'n naam vergeten, maar het
was een bonkige spits, die een beetje
overeenkwam met mijn postuur. Volgens
Cruijff een spits die ik juist aankon.
Als je zoiets te horen krijgt, sta je toch wel
even te kijken. Maar ik heb die middag
toch goed kunnen slapen. Ik
had ook niet veel tijd om over
van alles na te denken. Ik was
natuurlijk wel gespannen,
gewoon gezonde
wedstrijdspanning, maar ik
was niet extra nerveus. Het
was eigenlijk voor mij een
gewone wedstrijd. Dat komt
ook, omdat ik het hele traject
naar de finale niet had
meegemaakt. Toen ik later
bij Auxerre en Stuttgart
Europees speelde, was dat
anders. Dan maak je alles
vanaf de eerste ronde mee
en wordt de spanning groter
naarmate je dichter bij het
einddoel komt.
Nu kwam alles zo plotseling
Frank Verlaat en de
voor Rob Witschge
ingevallen Dennis
Bergkamp vieren de
winst van de Europa
Cup voor
Bekerwinnaars.
Foto: George Verberne
en snel en was alles zo nieuw voor me, dat
ik geen tijd en gelegenheid kreeg om me
gek te laten maken. Het hielp ook enorm,
dat Cruijff voor de wedstrijd alleen maar
tegen me zei: "die spits is gewoon voor jou,
die heb je in je zak, geen probleem". Daar
sprak een groot vertrouwen uit. Als een
Foto: Yvonne Witte
AJAX MAGAZINE APRIL 2000