De Nederlandse competitie speelt geen
belangrijke rol op de Liberiaanse televisie,
maar toch is het Ajax dat de bevolking kent
niet alleen het Ajax uit de periode dat
Cruijff nog speelde. Het succeselftal onder
leiding van Louis van Gaal is erg bekend en
ook uit de huidige selectie kunnen zonder
veel moeite enkele namen worden
opgenoemd. Vooral Verlaat, Laudrup en
Winter passeren daarbij veelvuldig de
revue.
Zij zijn de helden van het beroemde Ajax.
Helden aan wie de plaatselijke jeugd zich
graag spiegelt. De grote parkeerplaatsen
worden dagelijks bevolkt door jeugdige
voetballers die ervan dromen dat ze
ontdekt worden. Of dat ooit zal gebeuren,
is echter zeer de vraag. Scouting bestaat
niet in Libië, dus de kans dat talenten
onopgemerkt blijven, is enorm groot.
Vooral ook omdat het geen
vanzelfsprekendheid is dat je lid wordt van
een club. Via kennissen of clubleden
kunnen jonge spelers zich aansluiten bij
een voetbalclub. Het spelen van
wedstrijden is vooral afhankelijk van talent
en geluk. Met één of twee jeugdelftallen en
veertig spelers is het hoofdzakelijk wachten
op je beurt.
Voetbal als hoofdzaak
Niet alleen op het gebied van voetbal is
Libië een andere wereld dan Nederland.
In het hotel waar
Michael Lindeman
verblijft, is het goed
toeven. Het uitzicht
beperkt zich tot het
wat rijkere deel van de
stad.
Ook de mentaliteit van de inwoners
verschilt duidelijk van die van de nuchtere
Hollander. Wanneer Al Ahly een
stadsgenoot treft, is dat vergelijkbaar met
de vaderlandse klassieker Ajax -
Feyenoord. De houding van de plaatselijke
bevolking geeft de wedstrijd echter nog
meer lading. 'Als wij een vriendschappelijk
duel met 1-0 winnen, tillen we daar niet zo
zwaar aan. De supporters willen echter
alles winnen en zetten dan dus de stad op
zijn kop. Tot 's nachts drie uur rijden ze
met vlaggen en toeterende auto's door het
centrum. Honderden mensen komen bij
het hotel om een praatje met ons te maken,
net of we de wereldcup hebben gewonnen.
Als nuchtere Hollander denk ik dan toch
vooral aan de volgende wedstrijd die we
moeten spelen, maar de Liberianen zijn op
zo'n moment verschrikkelijk blij. Waar wij
rationeel proberen na te denken, geven zij
de emotie voorrang,' aldus Lindeman. De
blijdschap om een overwinning kan na een
paar nederlagen al snel omslaan in pure
woede. Ondanks de goede prestaties tot
nog toe zijn Lindeman en Hamberg zich
dat volledig bewust. Het denkwerk heeft
vooral betrekking op de korte termijn en
iedere wedstrijd staat in het teken van het
moeten winnen. De prestatie-eis is dan ook
een van de drie doelen die het duo zich
telkens weer stelt. Daarnaast moeten hun
spelers plezier hebben en bovendien steeds
iets leren. Dat laatste is niet gemakkelijk.
Lindeman: 'Je probeert die jongens wel wat
bij te leren, maar omdat alles zo
prestatiegericht is, hou je dat op de lange
termijn niet vol. Je leeft, werkt en denkt
'Waar wij
rationeel zijn,
geven zij de
emotie
voorrang'
Naast kleine winkeltjes
bestaat het Liberiaanse
straatbeeld vooral uit
markten. Verschillende
etenswaren vormen
daar de voornaamste
inkomstenbron.
AJAX MAGAZINE APRIL 2000
159
