Peter en Margo de Groot
'MOET JE JE VOORSTEUENIK MET
HAqi O? EEN KAMER. IK WAS IN HET
fcKIN NETZO £AN3 VOOR HEM AiS
VOOR MIJN VAPERPESOJPS'
hem zouden doodschieten.
Voor zover ik weet was Ceausescu niet
alleen maar slecht. Roemenië was een van
de beste landen om in te leven van het hele
oostblok. Dat had ook te maken met hoe
het land geleid werd. Volgens mij was zijn
vrouw de werkelijke kwade genius. Zij was
echt gek. Vierde klas lagere school had ze,
verder niets. Maar zij bepaalde hoe het land
moest worden bestuurd. Dat begreep ik
ook uit die documentaire die ik hier zag.'
De jaloezie van Hagi
Maar je bent nu wel zo trots op je land, datje
het een eer vindt om in de nationale ploeg te
spelen?
Chivu: 'Dat was een andere droom van mij.
Eerst speelde ik een deel van een
vriendschappelijke wedstrijd mee, daarna
zat ik twee keer op de bank om later ook
nog twee keer mee te doen in twee
kwalificatiewedstrijden voor Euro 2000.
Dat was geweldig. Mijn kamergenoot was
Hagi. Moet je je voorstellen, ik met Hagi op
een kamer. Ik was in het begin net zo bang
voor hem als voor mijn vader destijds. Ik
durfde hem alleen vanuit mijn ooghoeken
aan te kijken. Zo onder de indruk was ik. Ik
vroeg me af wat ik daar te zoeken had.
Ging het niet allemaal een beetje te snel,
vroeg ik me af. Gelukkig ben ik daar nu
overheen. Nu geniet ik van het samenzijn
met Hagi. Hij is niet alleen een groot
voetballer, hij is ook een geweldige
persoonlijkheid. Aardig, je gelooft het
gewoon niet. Hij helpt me heel erg. In het
begin kon ik niet eens registreren wat hij
zei. Ik dacht alleen maar: oef, Hagi praat
tegen me; geeft me advies. Hij vertelde me
dat het een droom van hem was om ooit
voor Ajax te spelen en dat hij jaloers op me
was dat het mij gelukt was. Het was raar te
horen dat iemand als Hagi jaloers kon zijn
op mij. Maar zijn gevoel over Ajax begreep
ik wel. In '92, toen Ajax de UEFA Cup
won, kocht ik als vijftienjarige in Italië een
Ajax-shirt. Het was mijn eerste toernooi
met het nationale jeugdteam. Ik heb het
nog steeds. Mijn moeder liet het me nog
zien toen ik bij Ajax tekende. Een
onwaarschijnlijk verhaal, maar het is toch
waar gebeurd.'
Stilstaan bij een eeuw Ajax
Peter en Margo de Groot worden dagelijks herinnerd aan hun voetbalhelden. Met dank
aan zoon Jari (6) en Christian (3), vernoemd naar spelers van de club waar hun hart naar
uitgaat: Ajax.
Peter: 'Als kind was ik nog fan van Haarlem, omdat mijn ouders daar altijd druk mee
bezig waren. Maar dat is veranderd in 1971, toen Ajax een wereldteam had. Ze spelen nog
steeds het mooiste voetbal dat er is, voetbal zoals het hoort.'
Margo: 'Ik had, voor ik Peter ontmoette, geen flauw idee van voetbal. Maar toen ik Marco
van Basten zag spelen, en later lari Litmanen, was ik verkocht. Onze oudste is ook nog
eens op de tiende geboren, dat was geen toeval. Later werd jari een heel populaire naam,
maar wij waren destijds een van de eersten die hun zoon naar hem vernoemden.'
Peter: 'Die kleine kijkt elke keer heel verbaasd als hij Litmanen op tv ziet. Dat er nog
iemand is die zo heet! Nee, hij heeft geen idee wie of wat Jari Litmanen is. Maar hij wil wel
altijd voetballen.'
Margo: 'Terwijl ik in verwachting van de tweede was, hoorde ik op tv een commentator
roepen dat de tweede naam van Nwankwo Kanu Christian was. Toen wist ik meteen dat
we, als we een zoon kregen, hem zo zouden noemen.'
Peter: 'Kanu, fantastische speler, met die lange stelten van 'm. Voor het 100-jarig bestaan
zou ik het geweldig vinden Kanu en Litmanen nog een keer samen te zien spelen in een
Ajax-shirt. Dan neem ik die jongens mee naar de ArenA.'
Margo: 'Ach ja, je hebt Ajax en je hebt voetbal..."
Tekst: Pauline Blom. foto: Louis van de Vuurst
AJAX MAGAZINE MAART 2000
