S C H 'Zie je wel, nil durven jullie niet meer, hè?!' Triomfantelijk zag Richard de ene na de andtffijï^plager zich omdraaien. Afgetroefd. Hij had in de refter de toetjes van Ketelaar, Boenders en Zwaag van tafel gegrist en was ervandoor gegaan. In de studiezaal was hij weHsvpar een moment ingesloten geraakt in ere verste hoek, maar met een spectaculaim sïïaing onder de bank van Kees de Kort door, waarbij hij wel twee van de drie toetjes verloren was, had hij zich brullend bevrijd. En nu stond hij - gedekt door de vrije ruimte achter zich - uitdagend naast zijn eigen bank. 'Lafaards! Geven jullie nu al op?' Om zijn overwinning te onderstrepen sprong hij op zijn stoel en lepelde demonstratief het overgebleven puddinkje naar binnen. Dreigend kwamen ze op hem af. Hij kromde zijn rug en stapte met een been op zijn bureau, klaar om ieder moment weg te kunnen springen. De deur van de studiezaal zwaaide open. 'Richard Koning, doe niet zo ongelooflijk kinderachtig!' In de studiezaal was het op slag stil. Richard stond inmiddels bovenop zijn bank, omringd door plotseling niemand meer. Langzaam liet hij het lege puddingbakje en de lepel zakken. Iedereen zat schijnheilig verdiept in de boeken. Zij hadden Koeleman dus wel aan horen komen. 'Hoe oud ben je nu helemaal?' Richard klom geruisloos van zijn bank en ging zitten. 'Nou?' 'Zestien, meneer.' 'Gedraag je dan ook als een jongen van zestien. Je gedraagt je als een klein kind.' Koeleman sloot de deur van de studiezaal achter de laatste leerling van de rij die de studiezaal stilletjes binnenmarcheerde en liep mopperend naar de katheder. 'Je kan ze ook geen moment alleen laten of het is een chaos hier. En dat moet over twee jaar naar de universiteit. Je houdt toch je hart vast bij het idee alleen al.' V OtVfcALVtKHAAL door Rick de Leeuw foto's Louis van de Vuurst Dijkstra gniffelde van achter zijn Voies Nouvelles en deed fluisterend Koeleman na. 'Je houdt toch je hart vast bij het idee alleen al.' Boenders grinnikte en ook Zwaag kon maar nauwelijks zijn lachen houden. 'Wat is er nu weer zo leuk daar achterin?' bulderde Koeleman. 'Ik weet het goed gemaakt. Als jullie het hier zo leuk vinden mogen jullie hier wat langer blijven. Heren, de studie duurt vandaag tot half negen!' Een verontwaardigd geroezemoes klonk op. Kwade blikken schoten in de richting van Richard. Alsof hij het in zijn eentje gedaan had. 'Jullie zijn ondertussen oud en wijs genoeg om te weten waar de grenzen liggen, dus als jullie die grenzen willens en wetens overschrijden hebben jullie ook de consequenties hiervan maar te dragen. En nu stilte en aan het werk!' In het fietsenhok laaide de discussie hoog op. De avondstudie was inderdaad met drie kwartier verlengd en ze stonden nu hun laatste uur voor ze naar bed moesten te ruziën over wiens schuld het was geweest. 'Koning is een sukkel, hij moet gewoon beter opletten. Iedereen zag toch zeker Koeleman aankomen?' 'Koning moet met zijn poten van mijn toetje afblijven.' 'Jij eet anders nooit je puddinkie op.' 'Daar gaat het nu niet om.' 'Dijkstra ging Koeleman nadoen,' verdedigde Richard zich. 'Daar werd hij boos om.' 'Jullie moeten niet altijd zo kinderachtig doen,' baste Ketelaar. 'Jullie moeten niet altijd zo kinderachtig doen,' bouwde Zwaag hem na. 'Man, je lijkt Koeleman wel.' Ketelaar haalde zijn schouders op en schoot zijn peuk weg. 'Door dat gedoe zit ik anders toevallig wel drie kwartier langer in die verdomde 192 AJAX MAGAZINE MAART 2000

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2000 | | pagina 191