S C H
'Zie je wel, nil durven jullie niet meer, hè?!'
Triomfantelijk zag Richard de ene na de
andtffijï^plager zich omdraaien. Afgetroefd.
Hij had in de refter de toetjes van Ketelaar,
Boenders en Zwaag van tafel gegrist en was
ervandoor gegaan. In de studiezaal was hij
weHsvpar een moment ingesloten geraakt
in ere verste hoek, maar met een
spectaculaim sïïaing onder de bank van
Kees de Kort door, waarbij hij wel twee van
de drie toetjes verloren was, had hij zich
brullend bevrijd. En nu stond hij - gedekt
door de vrije ruimte achter zich -
uitdagend naast zijn eigen bank.
'Lafaards! Geven jullie nu al op?'
Om zijn overwinning te onderstrepen
sprong hij op zijn stoel en lepelde
demonstratief het overgebleven puddinkje
naar binnen. Dreigend kwamen ze op hem
af. Hij kromde zijn rug en stapte met een
been op zijn bureau, klaar om ieder
moment weg te kunnen springen. De deur
van de studiezaal zwaaide open.
'Richard Koning, doe niet zo ongelooflijk
kinderachtig!'
In de studiezaal was het op slag stil.
Richard stond inmiddels bovenop zijn
bank, omringd door plotseling niemand
meer. Langzaam liet hij het lege
puddingbakje en de lepel zakken. Iedereen
zat schijnheilig verdiept in de boeken. Zij
hadden Koeleman dus wel aan horen
komen.
'Hoe oud ben je nu helemaal?'
Richard klom geruisloos van zijn bank en
ging zitten.
'Nou?'
'Zestien, meneer.'
'Gedraag je dan ook als een jongen van
zestien. Je gedraagt je als een klein kind.'
Koeleman sloot de deur van de studiezaal
achter de laatste leerling van de rij die de
studiezaal stilletjes binnenmarcheerde en
liep mopperend naar de katheder.
'Je kan ze ook geen moment alleen laten of
het is een chaos hier. En dat moet over
twee jaar naar de universiteit. Je houdt
toch je hart vast bij het idee alleen al.'
V OtVfcALVtKHAAL
door Rick de Leeuw
foto's Louis van de Vuurst
Dijkstra gniffelde van achter zijn Voies
Nouvelles en deed fluisterend Koeleman na.
'Je houdt toch je hart vast bij het idee
alleen al.'
Boenders grinnikte en ook Zwaag kon
maar nauwelijks zijn lachen houden.
'Wat is er nu weer zo leuk daar achterin?'
bulderde Koeleman. 'Ik weet het goed
gemaakt. Als jullie het hier zo leuk vinden
mogen jullie hier wat langer blijven. Heren,
de studie duurt vandaag tot half negen!'
Een verontwaardigd geroezemoes klonk
op. Kwade blikken schoten in de richting
van Richard. Alsof hij het in zijn eentje
gedaan had.
'Jullie zijn ondertussen oud en wijs genoeg
om te weten waar de grenzen liggen, dus
als jullie die grenzen willens en wetens
overschrijden hebben jullie ook de
consequenties hiervan maar te dragen. En
nu stilte en aan het werk!'
In het fietsenhok laaide de discussie hoog
op. De avondstudie was inderdaad met
drie kwartier verlengd en ze stonden nu
hun laatste uur voor ze naar bed moesten
te ruziën over wiens schuld het was
geweest.
'Koning is een sukkel, hij moet gewoon
beter opletten. Iedereen zag toch zeker
Koeleman aankomen?'
'Koning moet met zijn poten van mijn
toetje afblijven.'
'Jij eet anders nooit je puddinkie op.'
'Daar gaat het nu niet om.'
'Dijkstra ging Koeleman nadoen,'
verdedigde Richard zich. 'Daar werd hij
boos om.'
'Jullie moeten niet altijd zo kinderachtig
doen,' baste Ketelaar.
'Jullie moeten niet altijd zo kinderachtig
doen,' bouwde Zwaag hem na. 'Man, je
lijkt Koeleman wel.'
Ketelaar haalde zijn schouders op en
schoot zijn peuk weg.
'Door dat gedoe zit ik anders toevallig wel
drie kwartier langer in die verdomde
192
AJAX MAGAZINE MAART 2000