van je vandaan aan de bar staat te
pimpelen. Driftig nippend, rokend en
nakaartend over de zojuist gespeelde
wedstrijd.
Erdogan vergelijkt het design van de Ajax-
perskamer in zijn stuk (met als kop
'Claustrofobie bij Ajax?') zelfs met een
Grand Café, doelend op de immens grote
bar. Een treffende vergelijking en, eerlijk is
eerlijk, de sfeer aan de Ajax-bar is vaak te
vergelijken met die in een café. Want ook
in de Ajax-perskamer komt het voor dat je
gesprek wreed wordt verstoord door het
overbekende 'Dames en heren, het is tijd
voor de laatste ronde'.
Maar zolang iedereen zich gedeisd houdt
en de stressfactor laag is, hangt er juist een
aangenaam sfeertje. Zeker tijdens
internationale thuiswedstrijden, zoals
recentelijk tegen Real Mallorca of tijdens
de interland Nederland - Brazilië. Heel
leuk, al die drukke Brazilianen, die per
persoon met meerdere recorders hun
quotes verzamelen. Eén van hen, een wat
oudere man en uitgedost in de Braziliaanse
kleuren, wordt bij zijn (wat late)
binnenkomst zelfs persoonlijk begroet
door de Braziliaanse bondscoach
Luxemburgo. De Nederlandse
mediavertegenwoordigers lachen
vergenoegd om de hectische taferelen en
wachten ondertussen rustig op de komst
van Frank Rijkaard, die voor de zoveelste
keer moet uitleggen waarom Nederland
gelijk heeft gespeeld. Als Rijkaard
binnenkomt, zie ik op zijn gezicht - hoe
groot zijn natuurlijke uitstraling ook is -
dat hij zich niet helemaal op zijn gemak
voelt. Misschien komt dat wel door de
kleine persruimte, denk ik bij mezelf.
KNVB-voorlichter Rob de Leede vertaalt
sommige frases naar het Engels, maar
doet dit af en toe wel erg vrij. Eenmaal
grijpt Rijkaard in en zegt dat hij wat
anders heeft gezegd. De Leede wordt wat
onrustig door de correcties van Rijkaard
en herinnert zich bij een volgende vraag
zelfs helemaal niet meer wat Rijkaard
eigenlijk gezegd heeft. De bondscoach zelf
zegt het ook niet meer te weten. Er wordt
wat gelachen om deze merkwaardige
AJAX MAGAZINE JANUARI 2000 239
