Foto: ANP Dennis Bergkamp, die hier Ruotolo ontwijkt, speelde de gehele wedstrijd in de schaduw van zijn ploeggenoten, maar stelde in de slotminuut Aron Winter in staat het winnende doelpunt te maken. Statistici klokten het doelpunt op 42 seconden. Eigen pot De bluf van Ajax werkte ook na de snelle treffer. De Italianen wisten niet waar ze het zoeken moesten tegen de rap combinerende en lekker aanvallende Nederlanders. Ajax spotte met de door velen omarmde Europa-Cup wet dat er in uitwedstrijden vooral voor de eigen pot gelegen moet worden. Voor hetzelfde geld had Ajax na vijf minuten al met 3-0 geleid. Pas halverwege de eerste helft kwam de thuisclub een beetje in zijn spel, maar het technisch hoogwaardige Ajax bleef de lakens uitdelen. Een kwartier na rust kwam de dikverdiende 0-2. Blind speelde Pettersson in de diepte aan. De spits, geprikkeld door een wissel tegen Sparta drie dagen eerder, bediende Aron Winter die van dichtbij tegen de onderkant van de lat schoot. En terwijl de Genoa-spelers nog hevig gesticuleerden dat de bal de doellijn niet was gepasseerd, joeg Bryan Roy in een ongekend trefzekere bui de bal tegen de touwen. Over de doellijn, dus. Met een 2-0 voorsprong leek de finale al vrijwel zeker, maar ook aanstaande Godenzonen moeten gewoon een wedstrijd uitspelen. Dat deed Ajax op vrij hooghartige wijze, waarna Genoa binnen twintig minuten via twee keer Carlos Aguilera op 2-2 kwam. Beide keren was Stanley Menzo ongelukkig in zijn (re)acties. 2-2 was echter nog een te pruimen uitslag in een Europese uitwedstrijd, maar gezien het spelbeeld had er meer ingezeten. Gelukkig vond Dennis Bergkamp dat ook. De schaduwspits, vrijwel het gehele duel in de schaduw spelend van zijn uitblinkende teamgenoten, leefde in de slotminuut even op. Hij dribbelde langs wat Italianen en gaf de bal op maat mee aan de onvermoeibare Aron Winter. Die stifte de bal perfect over de uitkomende doelman Simone Braglia. Een schitterend duel kreeg toch nog de winnaar die het verdiende: Ajax. Na zo'n prachtige prestatie was het moeilijk om een uitblinker aan te wijzen, zeker bij de 'collectief ingestelde' Van Gaal. Bryan Roy speelde scherp en alert, John van 't Schip was een stijlvolle vleugelaanvaller en Aron Winter won over het hele veld duels. Van 't Schip en Winter speelden in het volgende seizoen zelf in Italië (respectievelijk voor Genoa en Lazio Roma). Maar eigenlijk gunde iedereen één speler na afloop alle spotlights: Rob Alflen. De 23-jarige Utrechter was al wat keren geblesseerd geweest en mede daardoor had een langdurige basisplaats er nog niet ingezeten. Vanavond, door afwezigheid van de geschorste Silooy, stelde Van Gaal Alflen in de basis op. De technisch directeur had groot vertrouwen in het tactisch vermogen van Alflen. En als 'vrije man' kon hij met schitterende passes strooien. Alflen liet na afloop ook het Stadio Luigi Ferraris in de triomf delen. 'De trainer had van tevoren gezegd dat je in zo'n stadion en met zo'n aanhang niet slecht kunt spelen. Dat bleek inderdaad het geval. Wanneer je in zo'n ambiance het veld oploopt, gebeurt er iets met je. Dan wil je alleen nog maar de beste zijn.' Genoa verloor dus mede omdat de tegenstander zich zo door het stadion had laten inspireren... Zou de architect dan toch nog een fout hebben gemaakt? 214 AJAX MAGAZINE JANUARI 2000

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2000 | | pagina 214