UfHCJJO ,n r r r' I r^y Stadio per non vedenti, oftewel het Stadion voor de blinden. Gregotti en het gemeentebestuur van Genova ruzieden flink over de schuldvraag. Gregotti gaf toe dat er op zijn kantoor rekenfouten waren gemaakt, maar hij vond tegelijkertijd dat de eis om meer zitplaatsen te creëren te hoog was geweest. En het was alléén maar het gemeentebestuur geweest dat die glazen wanden erdoor had gedrukt. Gregotti's keuze was het niet. Maar al het gekrakeel loste natuurlijk één ding niet op: de kwaliteit van het stadion. Dus moest er meer geld worden uitgetrokken voor het herstellen van de fouten. Uiteindelijk steeg het oorspronkelijke budget van zestig miljoen tot zo'n 75 miljoen gulden. Door de verbeteringen kwam de capaciteit van het stadion uiteindelijk uit op 44.600. In december 1989 was de bouw klaar; slechts één maand was er niet gevoetbald in het De fans van zowel Genoa als Sampdoria noemen het stadion nog steeds Marassi. stadion. Toen de bal weer rolde, gebeurde dat op een 90 centimeter hoger gelegen grasmat. Jammer voor de allerlaagste rijen, inderdaad, maar de FIFA wuifde de bezwaren eenvoudig weg: tijdens het WK zouden daar toch geen toeschouwers zitten, want hoge reclameborden brachten meer inkomsten. Vuilnisbak Uiteindelijk was iedereen wel tevreden met het stadion, al beklaagden omwonenden zich erover dat hun huizen minder waard waren geworden en ze hun voorheen vrije uitzicht op het veld kwijt waren. En, vooruit, er was toch nog echt wat misgegaan: in de bovenste helft van de hoofdtribune was onder iedere stoel een gat in het beton gemaakt, zodat er meer licht in de ruimte eronder zou vallen. Maar er viel niet alleen meer licht. De toeschouwers vatten de gaten op als persoonlijke vuilnisbak, met de te voorspellen consequenties voor de fans ónder de gaten. De gaten werden gedicht. Maar toen had men ook wat. Los van de prachtige kleurrijke bouw met die vier prachtige torens is het Stadio Luigi Ferraris een voetbalstadion pur sang: geen atletiekbaan, en de tribunes kort op het veld zodat alles van dichtbij te volgen is. En op 1 april 1992 viel er nogal het een en ander te zien tijdens de eerste wedstrijd tussen Genoa en Ajax in de halve finale van de UEFA Cup. Men moest dan wel op tijd gekomen zijn. Ajax, met de in september 1991 aangetreden Louis van Gaal als kapitein, was na een stroeve start lekker bezig. Vooral in Europa. Wetend dat de meeste Europese clubs - en zeker de Italiaanse - zelden met buitenspelers worden geconfronteerd, koos Van Gaal voor de normale offensieve Ajax-tactiek met twee buitenspelers, Bryan Roy en John van 't Schip. Van 't Schip ging spetterend van start. Binnen de minuut liet hij de Braziliaanse international Claudio Branco met een kapbeweging zijn hielen zien en verzond hij met veel gevoel een voorzet richting Stefan Pettersson. De Zweed kwam voor zijn tegenstander en kopte Ajax naar 0-1 151 EiaiNaTOnim^fifiJ AJAX MAGAZINE JANUARI 2000 213

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 2000 | | pagina 213