Lijsten
Foto: Yvonne Witte
Als u dit onder ogen komt, is het gelukkig (bijna) weer voorbij. De
lijstjes. De lijstjes van beste die en gene, dit en dat van de eeuw.
Gék werd ik ervan.
Allemaal wel te billijken, maar ook allemaal zeer arbitrair. Keuzes
van mensen die hooguit een halve eeuw, maar vaker korter in de
beleving en het geheugen hebben opgeslagen. En dat ook nog zeer
beperkt en selectief. Alleen honderdjarigen en ouder hadden
gevraagd moeten worden lijstjes te maken.
Enfin, we zitten nu weer in de tijd van de verlanglijstjes en die van
goede voornemens. Plaveisel voor de hel, zoals we weten.
Ondanks dat heb ook ik zo'n verlanglijstje. Wat het voetbal betreft
in het algemeen en Ajax in het bijzonder. Misschien wordt u daar
gek van, maar mag ik toch even?
1. Geen Ajax-shirts met Adidas-strepen. Schijnt helaas al een
achterhaalde wens te zijn.
2. Geen nieuwe matten in de Arena meer. Dat zet geen zoden aan
de dijk. Ajax gaat op kunstgras spelen. Het allernieuwste - het ligt
al rond de huidige mat - schijnt fantastisch te zijn. Het is een
voordeel voor technische ploegen, technische voetballers. En dat is
precies wat we hebben moeten, want er is al fysiek genoeg. Ik
bedoel natuurlijk: te veel. Tegenwerpingen dat je het gras moet
kunnen ruiken, slaan nergens op. Want dat ruik je zelfs bij RKC al
niet meer, laat staan in de ArenA. Of je moet wel een heel goeie
neus hebben.
3. Uilenberg terug als scheidsrechter. En
meer boetes, schorsingen zelfs voor falende
scheidsrechters. En die zijn er nogal wat.
4. Ajax-spel zoals dat bij de club hoort.
Waarin Laudrup parelt en schittert,
Gronkjasr verrassend en geniaal passeert,
AAN PE ZtfLtfN
door Klaas Vos
voorzet en scoort, Machlas de netten verpulvert, Winter stoort,
stofzuigert en subtiel balletjes 'steekt', Chivu nog meer een
openbaring wordt, Knopper stuwt en knalt, Witschge met briljante
passes strooit als Zwarte Piet met pepernoten, Grim veel minder
heeft te doen en nog meer punten pakt, Van Halst jaagt,
anticipeert en anderen vrijzet en Tobiasen weer omhoog komt
naar oud niveau.
Tobiasen, ja. Tobiasen terug, daar rechts achterin. Dat is m'n
vurigste wens, maar die staat misschien wel het meest op de tocht.
En dan kijk ik toch nog even terug. Het ontroerendste moment
sinds tijden was dat waarin hij uit handen van Bobby Haarms
diens eigen Award ontving, tijdens de laatste gala-avond van de
Bobby Haarms Fanclub op 29 november.
Het was de mooiste gala-avond van alle zes tot nu toe. Een
ontroerend optreden van Simon Tahamata, die zichzelf op de
gitaar begeleidde. Een hilarisch optreden van wereldgoochelaar
Richard Ross. Een betoverende show van balkunstenaar Erik
Borgman. De Bunzingers waren weer op dreef. De band speelde
voortreffelijk. En aan een hap en een snap was geen gebrek. Maar
het hoogtepunt was die Award-uitreiking. Eerder teruggekomen
uit Denemarken - niet wetend waarvoor - stond die dappere
pechvogel zichtbaar verrast en geëmotioneerd op het podium.
En het gejuich van de hele zaal was eigenlijk
een gebed dat hij ooit weer eens mag
schitteren als vaste waarde in het rood-wit.
Dat hem zo goed staat en zo toekomt.
Ole Tobiasen weer terug op de (kunst)mat,
week in, week uit: zo helpe hem God
almachtig!
AJAX MAGAZINE JANUARI 2000
187
