Louis van de Vuurst
Een toast op
toekomstig succes
met Arie van Os en
Jeroen Slop.
krijgt als je een vol stadion betreedt. In
Australië was ik gewend om voor
gemiddeld vijfduizend mensen te spelen,
met uitschieters naar zestienduizend. Toch
hoor je mij niet klagen hoor, want keepen
is mijn werk.'
Genieten van de druk
Gevraagd naar zijn ambitie, breekt er bij
Didulica een ontwapenende lach door:
'Net zo goed als Van der Sar worden! Hij is
de God van de keepers. Een speler met een
prachtige stijl. Helaas heb ik hem nog
nooit ontmoet.' Wat vindt Didulica zelf zo
mooi aan keepen? De doelverdediger over
zijn vak: 'Het aardige van keepen is dat je
eigenlijk nooit een wedstrijd wint. Spelen
we een goede wedstrijd met winst, dan doe
ik mijn werk. Speel ik zelf slecht met verlies
tot gevolg, dan is het gebeurd. De druk die
hierbij hoort, ervaar ik als prettig.'
Didulica redt zich voorlopig goed in
Amsterdam. Hij geniet volgens eigen
zeggen van de mooie vrouwen, maar vindt
het wel veel te koud in Nederland. Kouder
dan tien graden, dat was hij in Australië
niet gewend. Het vooruitzicht van de
komende wintermaanden maakt hem
huiverig. Maar in tijden van tegenspoed
kan hij rekenen op de steun van Jason
Culina, een andere Australische Ajacied,
zelf ook van Kroatische afkomst. Didulica:
'Jason en zijn vriendin hebben mij enorm
geholpen. Ik heb vaak bij ze gegeten. Jasons
vader was coach van mijn vroegere
jeugdteam en nu komen onze wegen weer
samen in Amsterdam. Dat is toch heel
bijzonder.'
Over twee jaar zullen we meer weten over
Joe Didulica. Dan loopt zijn contract af en
zal ook de hoofdrolspeler zelf weten waar
hij staat. Didulica: 'Je kunt van een net
22-jarige Australiër niet verwachten dat hij
meteen bij Ajax 1 onder de lat staat.
Bovendien keept Grim op het moment
vreselijk sterk. Maar die twee jaar moeten
voldoende zijn om hier aan de mensen te
laten zien wat ik kan.'
Stilstaan bij een eeuw Ajax
iooo
JTU/Ïji
Sinds 1986 gaat er geen wedstrijd of feest voorbij of Louis van de Vuurst (46) is erbij.
De hoffotograaf van Ajax schoot de afgelopen dertien jaar 3,5 miljoen plaatjes bij
elkaar.
'Het ultieme archief, daar werk ik aan. Als ik straks 65 ben, of als ik eerder stop met
werken, zijn al mijn negatieven voor Ajax. Er wordt in Nederland slordig
omgesprongen met archieven. Bestaat een club honderd jaar of wordt er een nieuw
stadion geopend, moeten ze overal lopen leuren op zoek naar beeldmateriaal. Bij mij
staat alles thuis. Op volgorde. In kluiskasten. Met oud en nieuw ga ik de deur niet uit.
Stel je voor dat er wat gebeurt met al dat vuurwerk. Mijn archief is mijn kapitaal. En
dat van Ajax.
Ajax is tachtig procent van m'n leven. Ik maak weken van tussen de zestig en negentig
uur. En dan breng ik de loze uurtjes ook meestal op het stadion door. Ik wil niks
missen, noem het hart voor de zaak. Maar wat wil je ook. Toen ik net begon, werkten
er achttien man, nu zijn het er honderdzestig. En die komen allemaal naar mij toe als
er een foto gemaakt moet worden. Daarnaast doe ik privé-dingen voor die jongens.
Zoals laatst een sixties-feest van Richard Witschge. Dan zie je en hoor je veel, maar je
moet je kop erover houden. Dat is een stilzwijgende afspraak.
Deze baan is fantastisch, ik heb alles waar ik altijd van heb gedroomd. En Ajax heeft
straks een geweldig archief, kunnen ze hun voordeel mee doen bij het
tweehonderdjarig bestaan.'
Tekst: Pauline Blom, foto: Monique van de Vuurst
110
AJAX MAGAZINE JANUARI 2000
