'PMCHUO H00% not CO ADRIAANSE
ZIJN PLOW X>1 EUROPESE VEEPEN
OPSfWMRf, MAAR Hij WÖRPEWEE
WE<%ESPEELD'
Ajax heerst hetzelfde idee. Daarom voel ik
me hier ook zo thuis.'
De Europese titel in '92 was de
wonderlijkste ooit. Denemarken werd op
het laatste moment als vervanger van het
uitgesloten Joegoslavië opgeroepen en
kende een voorbereiding van acht hele
dagen voor de eerste wedstrijd tegen
Engeland. De spelers beschouwden het als
een surprise-party, maakten lol en wonnen
uiteindelijk lachend het kampioenschap,
against all ods. Het moet moeilijk zijn je
ogen droog te houden als nadien de
clubtrainers de kalender arceren met het
ene na het andere trainingskamp.
Laudrup: 'Voor dat EK kwamen de meeste
spelers halsoverkop terug van vakantie. De
verwachtingen waren nihil. Mijn enige
angst was dat we door die gebrekkige
voorbereiding zouden kunnen afgaan.
Gespannen waren we in ieder geval niet.
Het verhaal dat de bus onderweg naar de
training voor de McDonald's stopte waar
we gingen dineren is beroemd geworden.
We waren de ultieme underdog. Voor ons
werkte het. Maar dat wil niet zeggen dat
die aanpak zaligmakend is. Ik kan me niet
voorstellen dat het bij de Duitsers
eenzelfde uitwerking zou hebben. Ik heb in
Duitsland gevoetbald. De mensen daar zijn
tot bijna alles in staat, maar niet tot het
zich ontspannen voorbereiden op een
groot toernooi. In de aanloop naar dat EK
ondergingen de Duitse spelers een zeer
gedegen trainingskamp, compleet met
vitamine-injecties en voortdurende
fysiologische onderzoeken. Wij werden
kampioen, met bier en nicotine als enige
supplementen. Naar aanleiding van ons
succes, dachten de Duitsers dat ze voortaan
in plaats van vier, maar één week
voorbereiding moesten gaan organiseren.
Maar de methode valt niet te imiteren.
Omdat het geen methode was. Het was
overmacht en juist daardoor werkte het.
Een goed trainingskamp kan best zijn nut
hebben, hoewel het wel te vaak als
zaligmakend wordt gezien. In het moderne
voetbal bestaat de neiging om zoveel
mogelijk te controleren. Vandaar die
epidemische drang tot het beleggen van
een trainingskamp. Vaak is het niet veel
meer dan een middel tegen de angst er niet
alles aan te hebben gedaan. Maar in de
meeste gevallen is drie uur voorbereiding
ruim voldoende voor een wedstrijd, ook
voor een belangrijke.'
Realiteitszin
Wat vind je van het peil van de Nederlandse
competitie?
Laudrup: 'Ik vind dat je competities nooit
met elkaar moet vergelijken. Op zich vind
ik de Nederlandse instelling te prijzen.
Iedere club probeert hier te voetballen, ook
als die zich kansloos weet. In Schotland
graaft een mindere tegenstander zich in
tegen Rangers. Dan keihard werken en er
het beste van hopen. Als je echt een kans
wilt maken tegen toppers, is dat de enige
manier. In Nederland overdrijft men het
voetbal weieens. Kijk naar Willem II.
Prachtig hoor, hoe Co Adriaanse zijn ploeg
de Europese velden opstuurt, maar hij
wordt wel weggespeeld. Iets meer
realiteitszin zou dan geen kwaad kunnen.
Zelfs ik, als pure liefhebber, vind dat te ver
gaan. Ik moet wel zeggen dat het voor mij
hier prettig voetballen is. Ik zou liegen als
ik zei dat het niet zo was. Als ik dan denk
aan hoe ze me in Italië verdedigden, dan is
dat wel een heel verschil. Daar, net als in
Schotland, probeert je directe tegenstander
je uit alle macht te vernietigen. Niet dat ik
er bang voor was, maar ik vond het wel
veiliger om vanaf de zijkanten te spelen,
zodat ik mijn gezicht naar de verdediger
toe had en de aanslag kon zien aankomen.
Zo erg als bij een wedstrijd op mijn
veertiende is het gelukkig nooit meer
geworden. Na die wedstrijd, waar alles en
iedereen erop uit was me te schoppen en te
beledigen, heb ik een week gedacht dat ik
zou stoppen. Zo'n afkeer van voetbal heb
ik nooit meer gehad, hoewel ik me in Italië
wel een paar keer heb afgevraagd of dat het
allemaal wel waard was. Maar dat had
meer met woedende fans te maken die tot
alles in staat waren, dan met tegenstanders
op het veld.'
Laudrup heeft de meedogenloosheid op
alle hoogten langs zijn lichaam zien suizen,
de noppen vooruit. De over-zijn-lijk-
verdediger die als waanzinnige
museumbezoeker de kunst aan repen wil
snijden, kan hij inmiddels uittekenen.
Laudrup: 'Volgens mij kan je aan de
manier waarop iemand voetbalt zijn
persoonlijkheid aflezen. Een mens is zoals
hij speelt.'
Als ik dat met je eens zou zijn, ga ik voortaan
de mens Jan Wouters, die jij bij Bayern hebt
zien spelen, maar uit de weg.
Laudrup: 'Goed, het klopt misschien niet
altijd. De trainer is een erg aardige man.
Op het veld was hij vreselijk, daarbuiten
was en is hij zachtaardig. Maar toch, als
speler wilde hij altijd ten koste van alles
winnen. Dat zie ik in veel dingen terug,
'JE KUNT AAN PE MANIER WAAROR
IEMAND VOEC&ALTZIJN
•PERSOONLIJKHEID AELEZEN. EEN MENS
ISZOALSHIJSPEELt
AJAX MAGAZINE DECEMBER 1999
19
