bezoeken, moeten zij veel geld opzij leggen. De prijs van een kaartje varieert van één tot vijfentwintig gulden. Een voetbaldroom Lydia Roods boek Nframa - Zwarte ster (zie ook p. 186 en 224) handelt over een Ghanees jongetje dat profvoetballer wil worden in Europa. Is dat de droom van alle Ghanese voetballende jongetjes? Zonderland: 'Het is onvoorstelbaar hoeveel jongetjes in Ghana de hele dag lopen te voetballen. Op pleintjes, op het strand, op, bij wijze van spreken, de vuilnisbelten. Ze zijn daar aan het trainen zonder dat er iemand bij is om ze te coachen. Als je dan aan die jongens vraagt waarom ze dat nou allemaal doen, is hun reactie dat dat hun enige mogelijkheid is om de armoede in Ghana te ontlopen. Om uit dat milieu te komen, willen ze alles in het werk stellen. Alles in de hoop en verwachting dat ze ooit eens in Europa kunnen spelen. Alleen daar kunnen ze voor zichzelf en voor hun familie het geld verdienen om een beter bestaan op te bouwen.' Ashanti Goldfields behoort tot de weinige clubs die beschikken over een behoorlijke accommodatie, niet luxe maar wel functioneel. Wat stellen ze zich daarbij voor, denken ze echt dat ze een grote kans hebben? Zonderland: 'Ze denken allemaal dat ze heel goede voetballers zijn en ze denken allemaal dat ze zich nog beter kunnen ontwikkelen door veel te trainen en door veel te voetballen. En of dat nou op hun manier is of onder leiding van Europese trainers, ze zijn er allemaal van overtuigd dat ze die top kunnen halen. Daar werken ze de hele dag vol overgave aan.' Terwijl Nederlandse talentjes hun vaardigheden op mooie sportcomplexen kunnen ontwikkelen, moeten hun Ghanese leeftijdsgenootjes met minder genoegen nemen. Het is eerder regel dan uitzondering dat veertig jongens één bal moeten delen en ook voetbal- of grasvelden zijn schaars in Ghana. Hobbelige straatjes, stranden en stukjes land vormen dan ook doorgaans het trainingsdecor voor deze groep. Betere faciliteiten zijn er in de steden Accra, Umasi en Obuasi, de thuishaven van Ashanti Goldfields. Als een van de grootste en rijkste clubs in Ghana speelt Ashanti Goldfields inmiddels een belangrijke rol in het Afrikaanse voetbal, en dat terwijl de club pas iets langer dan twintig jaar bestaat. Ashanti Goldfields is in 1978 opgericht door werknemers van de goudmijnen die de arbeiders de mogelijkheid wilden bieden om zich in het weekend met voetbal te ontspannen. De club is helemaal onderaan begonnen en heeft zich in de loop der jaren opgewerkt naar het allerhoogste niveau. In 1997 stond Ashanti Goldfields in de finale van de Afrika Cup. Met veel gezang en muziek werden de spelers door hun De spelers houden voorafgaand aan de wedstrijd hun inschrijvingskaart ter controle gereed. De maatregel is genomen om fraude te voorkomen. AJAX MAGAZINE DECEMBER 1999 supporters ondersteund. De finale werd nipt verloren (door penalty's), maar het enthousiasme van de fans bleef, ook al waren de prestaties nadien minder: vorig jaar (het seizoen loopt in Ghana parallel met het kalenderjaar) ontsnapte de club ternauwernood aan degradatie terwijl de competitie dit jaar werd afgesloten met een vijfde plaats. Niet zelden nemen de toeschouwers al een uur voor de wedstrijd hun tribuneplaatsen in, waar zij zingend en trommelend het begin van de wedstrijd afwachten. Het is een manier van beleven die niet is te vergelijken met de beleving in Europa. Hebben de mensen in Ghana enig idee van de manier waarop Europeanen hun ploeg aanmoedigen? Zien ze beelden van Europese stadions? Zonderland: 'Je kunt tegenwoordig in Ghana een schotel kopen en dan kun je|: Supersport en ISPN ontvangen. Maar wie kunnen er nou in zo'n land een schotel kopen? Dat zijn toch de rijkere Ghanezen en de blanken die er werken. Dus de voetballende jongens zien zelden of nooit beelden van het Europese voetbal. Ze J hebben eigenlijk maar één idool en dat is Abede Pelé. Dat is een Ghanees die jarenlang in de top heeft gevoetbald en f enorm populair is in het land. Hij zegt: "als ik nooit de mogelijkheid had gehad om naar het buitenland te gaan, dan had ik nooit bereikt wat ik nu heb bereikt. Door veel en intensief te trainen is me dat gelukt." Alle jongetjes in Ghana grijpen zijn uitspraak aan. Hij is hun grote voorbeeld.' Het strijdtoneel De sfeer in de stadions is dus goed. Hoe is het gesteld met de velden en de accommodaties? Zonderland: 'Er zijn een paar goede stadions. Die staan in Accra, in Umasi en 129

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 135