Foto: Louis van de Vuiirst
weer naar het zwembad, dan ga je weer in
de zaal wat doen eil zo doe je langzaam
maar zeker je ervaring op als trainer.
Ondertussen heb ill daar ook mijn
trainersdiploma gehaald voor dat niveau.
Daarna ben ik meel richting Zürich
gegaan, naar FC Steva. Daar heb ik drie
jaar met veel pleziel gewerkt, en toen
kwam die Duitse club, FC Singen.'
1993 - 1996
Duitsland, Singen, FC Singen '04
'Het niveau was dair niet eens zoveel
hoger, maar de meitaliteit van de spelers is
wel heel anders. Veel beter, veel fanatieker.
Ik reed drie keer pa: week voor de training
vanuit Zwitserland naar Duitsland en dan
had je in het weekend je wedstrijd. Dat was
toch steeds weer 135 kilometer heen en
terug, maar ik had het er graag voor over,
hoewel het voor hel gezin een behoorlijke
belasting was. Hét |vas een ploeg die net
gepromoveerd was naar een niveau rond
de vijfde liga. Na een paar aankopen stond
er echt een goede pk»eg, die klaar was voor
de Oberliga. En toeli kwam het Nederlands
elftal opeens om de hoek kijken.'
1 oktober 1996 - heden
Nederland, Zeist, Nederlands elftal
'Op een avond kwam ik na een training
thuis, het was elf uur, mijn vrouw lag al op
bed maar ze had een briefje geschreven
met daarop de tekst dat Guus Hiddink had
gebeld en of ik die maar even kon
terugbellen. Tja, dacht ik toen, misschien
moet hij iets weten over een speler of zoekt
hij een goede locatie voor een
trainingskamp, ik had echt geen idee. Ik
heb hem meteen teruggebeld. Na wat
koetjes en kalfjes vroeg hij of we niet een
keer samen om de tafel konden gaan zitten.
Zegt 'ie: "Ik kom overmorgen naar Zürich,
dan wordt er wel een plaats geregeld op het
vliegveld waar we rustig kunnen praten."
Ik was helemaal niet bezig met het idee dat
het om een functie bij Oranje zou gaan.
Integendeel. Maar dat werd het dus toch.
Ze zochten een oud-voetballer die het
klappen van de zweep kende en ik zou de
mogelijkheid krijgen om de verschillende
cursussen te gaan volgen. Dat was
natuurlijk fantastisch, maar ik zei meteen
dat ik nog wel een tweejarig contract had
bij de club. Daar moesten we wel eerst
uitkomen, anders zou ik het niet doen. De
volgende dag ben ik direct naar de club
gegaan en heb ik het verhaal verteld. Ik had
wel wat gemengde gevoelens, want ik had
het erg naar mijn zin bij Singen. Er waren
spelers speciaal voor mij naar die club
gekomen en die moest ik nu teleurstellen.
Voor de spelers was het dan ook echt een
klap. We hebben ook gesproken over een
regeling waarbij ik deels voor de KNVB
zou gaan werken en deels voor de club,
maar dat was toch niet iets wat volgens het
48
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1999
bestuur zou werken, zij wilden liever een
trainer die echt altijd beschikbaar was. Ik
ben op de aanbieding van de KNVB
ingegaan maar heb wel nog heel veel
contact gehouden met de club. Elke week
belden we een paar keer. Met de
winterstop van 1996 stonden ze zes punten
los van de tweede plek, dus het ging
hartstikke goed. Ze begonnen te scoren,
dat was gewoon fantastisch. Tussendoor
ben ik nog een keer teruggegaan en heb ik
iedereen mee uit eten genomen. Na de
winterstop ging het echter toch minder, en
op de laatste speeldag stonden ze nog maar
één punt voor, met de uitwedstrijd tegen
nummer twee op het programma. Die
werd verloren met 2-0. Daarna ben ik bij
de play-offs nog een paar keer teruggegaan
en via de play-offs hebben ze het toch nog
gehaald. Nu wordt het contact wat minder,
maar ze staan wel middenmoot in de
Oberliga.
Zo'n kans bij de KNVB krijg je nooit meer,
die moet je pakken. In oktober '96 ben ik
begonnen, met de wedstrijd tegen Wales.
In het begin sta je toch een beetje te kijken
hoe het allemaal gaat. De spelers kende ik
wel allemaal, dat was het probleem niet. Ik
werd meteen goed opgenomen door de
groep, hoewel er toch genoeg jongens
waren die mij nooit echt hebben zien
voetballen. Jongens als Kluivert en Seedorf
lagen toen nog in de luiers. Af en toe speel
ik mee met partijtjes en dat is uiteraard
fantastisch. De spelers vinden dat ook wel
mooi, daar nemen ze hun petje voor af.
Het voetbal heeft zich enorm ontwikkeld
de laatste jaren en daar moet je als trainer
ook in meegaan, maar dat gaat vanzelf,
mede dankzij mijn ervaring in al die
verschillende landen met al die
verschillende mensen en culturen. Kijk,
een theoreticus heeft zo zijn dingen, die
kan alles goed uitleggen, maar je dwingt
toch ook veel respect af wanneer je
bepaalde acties voor kunt doen.
Ik heb nu nog een contract tot na het EK
en voorlopig bevalt het me heel erg goed.
Maar je weet nooit hoe net kan gaan in het
voetbal, daarvoor hoef je alleen maar naar
mijn lijstje met clubs te kijken, haha! Het
gaat goed met het gezin, ik ben gezond,
heb een fantastische baan, ja hoor, schrijf
maar gerust dat Johan Neeskens een
gelukkig mens is.'
