moeite. Ten eerste had ik problemen met
de taal, ten tweede was daar die hele andere
levensstijl met andlr eten, een andere
temperatuur. Natuurlijk had ik veel steun
aan Michels en Cruijff, die er al waren,
maar je moet het toch zelf doen. Daarna is
het steeds beter geg ia n. Ik sprak de taal,
wat al een heel stuk helpt. Nee, ik ben daar
niet meer naar school gegaan, haha! Ook in
Spanje had ik daar piet veel zin in. Johan
volgde wel een cursus, maar ik heb het
Na een paar wedsÉ^ln in Amerika bekeken te
hebben, tekende Neeskens een contract dat hem
voor vijf jaar aan New York Cosmos verbond.
langzaam maar zeker opgepikt. Via de
spelers, die me er goed bij hielpen.
Televisie kijken hielp ook, dan word je
gedwongen om te luisteren en te vertalen.
Verder lag ik eerst met Johan op de kamer,
maar dat hebben we gewisseld. Ik moest
met een Spanjaard, dat leek me beter voor
de taal. Tel daar het lezen van Spaanse
kranten bij op en je bent er wel. In
Barcelona heb ik vijf jaar gespeeld en ook
weer de nodige prijzen gewonnen. Dat was
allemaal weer net zo mooi, met sterke
teams. Negen jaar had ik op het
allerhoogste niveau gespeeld, toen werd het
weer tijd voor wat anders.'
Foto: ANP
Foto: Louis van de Vuui t
1980 - 1984
Verenigde Staten, New York,
New York Cosmos
'Als kleine jongen zag je dat grote, mooie
land op televisie met al die sterren, die
wolkenkrabbers, dat trok me wel. Ik had
aanbiedingen van clubs uit bijvoorbeeld
Engeland en Frankrijk, maar mede door
privéproblemen besloot ik naar de andere
kant van de oceaan te gaan. Op dat
moment speelden daar behoorlijk wat
grote voetballers zoals Pelé, Beckenbauer
en Carlos Alberto, wat het toch wat
eenvoudiger maakte om daar naartoe te
gaan. het was een heel nieuwe wereld, die
mij intrigeerde. Vanuit Barcelona ben ik
een keer naar Amerika gevlogen om wat
wedstrijden te bekijken en dat beviel me
goed. Toen heb ik de grote stap gewaagd
en ik heb er vijf mooie jaren gehad. Er zijn
ook wel wat mindere dingen gebeurd, zoals
het conflict met Hannes Weisweiler, dat
acht maanden heeft geduurd. Ik mocht
niets samen met de ploeg doen, de trainer
legde het zo aan dat ik altijd alleen moest
trainen. De spelers kregen een
weekprogramma met daarop alle
aanvangstijden en andere verplichtingen
en ik kreeg het schema van dag tot dag. Hij
moest me gewoon niet meer hebben en
dreigde dat ik nooit meer voor Cosmos
zou spelen. De beurt was aan anderen, mij
had 'ie niet meer nodig. En oh, wat heeft
die man mij gepiepeld. Dan moest ik om
acht uur 's avonds trainen, dan om tien
uur 's ochtends, dan weer op het midden
van de dag en steeds in mijn eentje. Zolang
ik maar ver van de ploeg bleef. Acht
maanden heb ik het volgehouden en ik
bleef doorgaan, ik had immers een
contract voor nog eens drie jaar. Ik had
gelukkig in mijn contract laten opnemen
dat ze me zonder mijn toestemming niet
konden verkopen. Ze zaten dus met een
heel dure werknemer. Elke maand haalde
ik mijn cheque bij de baas. Na acht
maanden ging het met de ploeg minder en
werd de roep van de media en het publiek
luider en luider. Toen hebben ze me weer
in genade genomen en was het allemaal
weer prima, totdat het met de hele
43
