MAGAZINE NOVE was opeens verboden, overspelen verplicht. 'Ik deed wat de trainer zei, dus pingelde ik niet meer.' Er moest gewonnen worden en er werd gewonnen. Hoge uitslagen waren regel. Als de score eens op 5-1 of 3-0 bleef steken was er slecht gespeeld. 'Het werd niet gezegd. Maar je voelde het: dit kan niet. Laat staan de schande die ons trof als we eens gelijkspeelden of verloren. De stilte die dan na afloop in de kleedkamer viel was zo schrijnend, zo pijnlijk ook. Er heerste collectieve schaamte.' De druk om te presteren werd in de jaren erna groter. Het besef nam toe dat er 'mannen' langs de kant stonden die hem beoordeelden. En daarmee groeide ook de angst te worden afgewezen. Wie in de ogen van de club niet voldeed, moest vertrekken. Een beslissing die aan het einde van het seizoen over de post werd rondgestuurd. 'De Brief. Aan het einde van het seizoen kon De Brief plotseling bij je op de deurmat liggen. Gedurende het jaar werd er niets tegen je gezegd. Nooit kreeg je te horen dat je daar eens aan moest werken, of dit moest verbeteren. De spanning die ik had over De Brief kan ik nog steeds terughalen. Ik heb hem uiteindelijk nooit gekregen.' Hop-d'r-op Het voortdurende gevoel afgewezen te worden, zegt Waas, zorgde bij hem voor onrust. Op school, op straat was hij een goede voetballer, bij Ajax was hij middelmaat. En wie tot de middelmaat behoort, ziet dat er een pikorde bestaat. Wie hoog in de pikorde staat, wordt als eerste gekozen bij het partijtje op de training. Wie laag staat als laatste. 'Ik stond laag. Het gekke is dat ik er wel voortdurend bijbleef. Alle jongens met wie ik ben begonnen, heb ik overleefd bij Ajax. Allemaal zijn ze eerder weggegaan. Er zaten bij Ajax kennelijk mensen die dachten "laten we geduld hebben, die Waas komt er nog wel". Hadden ze dat toen ook maar eens tegen me gezégd.' De pikorde bepaalde het stemgedrag op de training, maar ook de onderlinge omgang. Overdag op school, in de Amsterdamse Bijlmer, moest hij sociaal zijn. 's Middags bij Ajax was 'leuk met elkaar omgaan' van beduidend minder belang. Eenmaal binnen de poorten van het Ajax-terrein, 233

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 233