genoten doen dat ook? Mogelijk, zegt
Waas. Peter Heerschop en Joep van
Deudekom, die hij in het eindexamen jaar
van de Academie voor Lichamelijke
Opvoeding leerde kennen, hebben immers
net als hij een sportachtergrond. 'We zijn
alle drie op prestaties gericht. We willen
scoren. We willen goede recensies. Maar
misschien dat ze me er keihard om
uitlachen.'
Maar dat ze een team vormen, is zeker.
Twaalf jaar al, hecht geklonken. Begonnen
in 1986 als gelegenheidsgezelschap dat een
jubileum van de sportacademie luister
moest bijzetten, had NUHR drie jaar later
zijn eerste avondvullende programma en
behoort de groep nu tot het beste wat er
aan cabaret in Nederland is te zien.
'Absurd-anachronistische' dialogen en een
'scherp gesneden script', schreef NRC
Handelsblad dit voorjaar naar aanleiding
van NUHR's laatste programma,
Kruistocht. Het Parool vond de voorstelling
het 'hoogtepunt van het afgelopen
cabaretseizoen'; Algemeen Dagblad sprak
over 'het allerbeste wat het Nederlandse
cabaret de afgelopen tien jaar heeft
voortgebracht'. In andere kritieken werden
vergelijkingen gemaakt met het leukste
Engelse gezelschap ooit, Monty Python.
De bestorming van de ladder is, zegt Waas,
totaal geprogrammeerd. Vanaf het
moment dat ze bij elkaar waren, hebben ze
zichzelf doelen gesteld. Binnen een jaar
moesten ze in Klein Bellevue staan, binnen
drie jaar in de Kleine Komedie. Doel van
afgelopen jaar: een definitieve plaats aan de
top. 'We weten na twaalf jaar dat we iets
goeds in onze klauwen hebben. De
kritieken zijn goed, de respons is groot.
Zoiets geeft rust. En vertrouwen. Onze
ideeën over hoe iets eruit moet gaan zien
worden steeds vastomlijnder.'
Macho
Programma's worden gezamenlijk
geschreven. Voor de juiste richting en het
adviserend klankbord wordt gebruik
gemaakt van de diensten van coryfeeën als
Bram Vermeulen, Titus Tiel Groenestege
en Genio de Groot. Onderlinge strijd over
wat wel of niet in een programma moet
komen is de laatste jaren heftiger
geworden, zegt Waas. Komt doordat de
drie mannen hun eisen telkens hebben
opgeschroefd. Maar de inbreng van de één
is nooit groter dan die van de ander.
Daarbij, zegt Waas, NUHR is een team;
een team dat elkaar vertrouwen geeft en
waarin kritiek op elkaar niet gelijk zorgt
voor gekrenkte ego's. Teders inbreng is
even groot en wordt gelijkelijk
gewaardeerd. We zijn goed als we met z'n
drieën zijn; beter als we ieder individueel
zouden opereren.'
Een heerst in NUHR een onwrikbaar
evenwicht, zegt Waas. Zelfs wanneer de
één meer in de gunst van het publiek raakt
dan een ander. In Kruistocht spelen Waas,
Van Deudekom en Heerschop drie op
leeftijd geraakte, brallende corpsballen.
Wat telkens wisselt is hun rol. Wie de ene
