Zijn vader wees naar de deur, alsof er ook
een andere manieren waren om naar
boven te gaan.
Zijn vader sprak zachtjes. Hij had een
nieuwe houding gevonden in die sigaret.
'Denk je nu echt dat je mij zo maar weg
kan sturen?' Marijke keek hem ongelovig
aan.
'Ach man, barst toch ook. Nog twee
maanden, dan ben ik hier weg.
Marijke pakte haar boeken en liep de
kamer uit. Bij de deur draaide ze zich om.
'Vertel nu alvast maar wat je met 'm van
plan bent. Misschien is 't zelfs wel beter. Ik
moet er niet aan denken wat er anders
volgend jaar met die jongen gebeurt.'
Ze sloeg de deur achter zich dicht. Richard
hoorde hoe ze stampvoetend de trap
opging. Hij had geen idee wat zijn zus
bedoeld had. Was hij 'die jongen'?
Zijn vader drukte z'n pas half opgerookte
sigaret uit in de volle asbak, starend naar
de deur waar zo-even Marijke door was
verdwenen.
'Jongen,' begon hij, 'eh, jongen, hoe moet
ik het zeggen...'
Zijn vader pakte het glas dat naast de asbak
op tafel stond, dronk het in één keer leeg
en schonk het weer vol.
'Ach, laat ook maar.'
Marijke had gelijk. Zijn vader dronk
inderdaad vrij veel. De stilte was
benauwend. Richard pakte zijn boek van
de grond. Hij wilde dat hij daar kon
wonen.
'Ik ga maar 'ns naar het park.'
Hij liep naar de boekenkast en legde het
boek nauwkeurig weg.
'Kijken of er gevoetbald wordt.'
Hij liep de deur uit, langs zijn vader die
zwijgend aan tafel zat.
Hij herinnerde zich nog goed hoe hij op de
club gekomen was. Die eerste dag, samen
met zijn vader. Het was laat geworden die
dag. Zijn vader had het enorm naar zijn zin
gehad. Hij ook. Ze waren als laatsten de
kantine uitgegaan.
'We blijven nog even. Dit wordt niet alleen
jouw club, ook de mijne!'
'Ga jij ook voetballen?' had hij verbaasd
aan zijn vader gevraagd.
Dat had hij nooit achter zijn vader gezocht.
Hij wist niet eens dat hij het kon.
Misschien was zijn vader vroeger wel net
zo enthousiast geweest als hij. Misschien
was zijn vader wel een hele goeie geweest.
Gevreesd om zijn machtige wreeftrap,
geliefd om zijn snelheid. Beroemd om zijn
koptechniek. Zijn vader was ongetwijfeld
een vermaard voetballer geweest vroeger.
Met een schitterende carrière voor de boeg.
De topclubs stonden voor hem in de rij.
PSV, Feyenoord, ze wilden hem maar al te
graag inlijven. Maar zijn vader had altijd
geweigerd.
'Alleen als Ajax belt ga ik weg bij mijn
eigen club,' had hij steevast geantwoord.
Een echte clubman was hij altijd geweest.
Een blessure had hem uit het Nederlands
elftal gehouden. Een teleurstelling zo groot
dat hij er nooit over had willen praten. Hij
zou de eerste amateurspeler in de
geschiedenis geweest zijn die het
Nederlands elftal haalde. Zijn vader, de
Cruijff van zijn generatie. Dat hij daar nu
pas achter kwam!
'Wat een schitterende vereniging,' had zijn
vader op de terugweg gezegd. Keer op keer.
Richard wist nu wel beter. 'Wat een
schitterende kantine.' Dat had zijn vader
bedoeld! En voetballen kon 'ie
waarschijnlijk ook al niet!
'Marijke? Mag ik binnenkomen?'
Richard klopte zachtjes op Marijkes deur.
Hij was weieens zomaar haar kamer
binnengestormd toen ze met René van
Balen aan het zoenen was. Sindsdien had
ze een slot op haar deur.
'Kom maar binnen, de deur is open.'
Marijke zat op bed te roken. Ze had rode
ogen, niet van de rook. Ze kon al heel goed
roken. Ze rookte over haar longen, wist hij.
Dat was heel moeilijk, volgens Hein.
'Wat een gezeik altijd met die kerel.'
Richard knikte. Er was de laatste tijd wel
heel veel gezeik.
'Maar we weten toch waarom 'ie zo veel
drinkt,' probeerde hij te sussen.
'Ga eens even zitten, Richard.' Zijn zus
klopte uitnodigend op het voeteneind
naast haar. 'Ga even zitten.'
Ze doofde haar sigaret zorgvuldig en zette
de asbak weg.
'Pa wil dat jij de zomervakantie bij oom en
tante gaat logeren, en daarna willen ze dat
je op kostschool gaat.'
'Nee, zoiets zou pa toch nooit doen!' riep
Richard uit.
'Ik heb het zelf gehoord. Ze bespraken het
door de telefoon vanmorgen.'
'Maar pa bedenkt zoiets toch niet, die heeft
zelf op kostschool gezeten. Dat vond hij
afschuwelijk, zegt hij altijd!'
'Pa niet, pa heeft het niet bedacht. Het is
een plan van tante, die vindt dat pa niet
voor je zorgen kan. En ik moet zeggen dat
ze daar geen ongelijk in heeft.'
Marijke haalde diep adem.
In de stilte die volgde hoorde Richard hoe
zijn zus vocht tegen haar tranen.
Tranen om hem! Hij moest iets zeggen.
'Heus, ik red me wel,' zei hij zachtjes. Al
had hij geen idee hoe.
220
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1999
