het zit. Toen ik vorig jaar door Ajax was
verhuurd aan Vitesse, voelde ik me op en
top Vitessenaar. Nu is het contract
andersom en voel ik me weer volledig
Ajacied.'
Reuser in het eerste
In je vorige periode bij Ajax heeft er nooit
een spandoek gehangen waarin jij werd
bejubeld. Nu wel. Bij de wedstrijd tegen
Feyenoord hing het opeens daar, voor
iedereen te lezen.
Reuser: 'Ik kreeg na drie competitieronden
mijn eerste speelminuten tegen
Feyenoord. Dat is toch niet zo gek. Er
hing een spandoek in het stadion: Reuser
in het eerste. Ik zag het toen ik op de
bank ging zitten. Ik keek naar rechts en
zag het hangen bij de F-side. Dat doet je
wel wat. Maar ik ben niet naast de trainer
gaan zitten om hem met mijn elleboog in
zijn zij te porren en hem op dat spandoek
te wijzen. Misschien had hij het ook
gezien; dat hij me er daarom inbracht.
Nee hoor, zo werkt het gelukkig niet.
Maar die tekst was bijna net zo mooi als
die invalbeurt zelf. En dan is het
natuurlijk zuur als je die bal op de lat
kopt, in plaats van erin. De winnende
maken tegen Feyenoord kan net dat
opstekertje zijn dat je nodig hebt. Gaat-ie
d'r in dan ben je het mannetje. Wat dat
betreft was die 2-1 tegen Dukla Banska
natuurlijk mooi.'
Prachtig, zo'n aanmoediging vanuit de
harde kern. Maar heb je niet ook het idee dat
die plotselinge steun voor een deel voortkomt
uit de - wellicht misplaatste - heimwee naar
het Mokumse gehalte van Ajax?
Reuser: 'Je komt wel mensen tegen die met
een gelukzalige blik in hun ogen mijn hand
vastpakken en dan zeggen: jij bent
tenminste nog een echte Amsterdammer.
Ik denk niet dat ik naast ze wil zitten op
het moment dat ik een bal niet helemaal
goed raak. Wat dat betreft is het Ajax-
publiek vele malen kritischer dan de
toeschouwers in het Gelredome. Daar was
alles hosanna. Maar hier kan ik honderd
keer een Amsterdammer zijn. Als ik de ene
na de andere kans verspeel en er is een
Pakistaanse spits of een Chinees met
rugnummer 47 die ze er wel inlegt, dan
hebben ze liever die. En terecht. Ik begrijp
de sentimenten heus wel, maar al te veel
waarde moet je er niet aan hechten.
Uiteindelijk is alleen de winst belangrijk,
niet de afkomst van de spelers. En eigenlijk
is dat best een goed uitgangspunt. Kijk
naar Barcelona. Zolang er daar gewonnen
wordt, is er geen probleem. Pas als de
resultaten van het vreemdelingenlegioen
slecht zijn, gaat men daarvan een echt punt
maken. Zo is de roep bij Ajax om
Amsterdammers in het vorige seizoen naar
voren gekomen, toen het allemaal
behoorlijk slecht ging.'
Hoe blijft de politiek meespelen in de nabije
toekomst van je carrière?
Reuser: 'De constructie is nu anders. Als
men bij Ajax tevreden over mij is, en ik
ben ook tevreden, dan gaan we weer om de
tafel zitten. Het begrip tevredenheid is
moeilijk in te schatten. Maar ik ben ervan
overtuigd dat het hier gaat lukken. Ik ga uit
van het idee dat het van mezelf afhangt,
niet van politieke of zakelijke
overwegingen. Ik moet ervoor zorgen dat
ik bij Ajax goed draai. En natuurlijk zou
het prettig zijn als ik dat vanuit een
basisplaats kan doen. Nu is dat niet zo. De
trainer is nu wel tevreden, maar ik zou dat
ook graag terugbetaald krijgen in
minuten.'
Er was tussen de seizoenen in behalve uit
Nederland ook belangstelling uit Spanje. Lag
het niet meer voor de hand om die kant op te
gaan dan om te kiezen voor de moeilijke weg;
voor een hernieuwd avontuur bij Ajax?
Waarom niet gekozen voor de klapper?
Reuser: 'Ik wilde nog niet. Naar mijn
oordeel was ik er nog niet rijp genoeg voor.
In voetballend opzicht moet je heel
constant van een heel hoog niveau zijn, wil
je voldoen in het buitenland. Dat kan ik
nog niet waarmaken. Over drie jaar ben ik
27, dan kan dat hopelijk wel. Kijk maar
naar die jongens die op jongere leeftijd al
gaan. Zij hebben die basis nog niet en
komen bijna allemaal in de problemen.'
De Dijk
Martijn is de trots van de familie Reuser,
die voor een belangrijk deel de club Rood
Wit A bevolkte. Het beroemde en beruchte
voetbalgeslacht uit Amsterdam Noord
bracht veel even begenadigde als
opvliegende en recalcitrante voetballers
voort. De naam Reuser was synoniem
voor goed technisch voetbal, maar ook
voor onwelvoegelijke taal en verloren
zelfbeheersing. In die zin is de
verontschuldiging sowieso genetisch.
Martijn Reuser heeft het ver geschopt.
Verhuurd of niet, het contract waarin een
en ander is vastgelegd is niets om
medelijden mee te hebben. Maar toch, de
loopbaan gaat niet alleen maar over
rozen. De beenbreuk die hij door
overenthousiasme opliep, wierp hem ver
terug. De carrière werd met schroeven
en plaatjes gereconstrueerd. De vraag
dringt zich op waar Reuser nu zou
voetballen als het been niet ooit zo krakend
wreed geknakt was.
Reuser: 'Ik zie mezelf meer als een
mazzelaar dan als pechvogel. Door alle
tegenslag ben ik alleen maar sterker
geworden. Het is moeilijk te beoordelen.
Natuurlijk had ik mijn been liever niet
gebroken. Aan de andere kant heeft het me
in mentaal opzicht heel veel opgeleverd.
Als ik er nu achteraf naar kijk, denk ik dat
ik er toen toch nog niet helemaal klaar
voor was. Ik dacht toen van wel, maar dat
klopte niet. Ik heb heel veel geleerd. Dat
been heeft me gedwongen te vechten om
weer terug te komen op mijn oude niveau.
Olsen heeft me ertoe gebracht om bij
Vitesse een nieuwe start te gaan maken.
'PE TRAINER IS NM WEI TEVREDEN, MAAT
IK ZÖIA DAT OOK 3TAA3 TBRM3PECAALD
KRlffóEN IN MINUTEN'
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1999
