Foto: Yvonne Witte
resultaten slecht zijn komen dat soort
verhalen snel om de hoek kijken. Dat is
voor de supporters dan ook iets wat
gemakkelijk grijpbaar is. Zo kwamen ze
ook meteen met de affaire-De Boer op de
proppen toen het in het begin niet liep.
Voor journalisten zijn dat dan opeens
duidelijk de oorzaken van het tijdelijke
verval, terwijl het misschien wel aan iets
heel anders ligt. Dan kunnen ze daar
gemakkelijk de slechte resultaten aan
ophangen en hebben ze de verhalen weer
rond.'
Hoe is je omgang met de pers in Spanje?
'Ze zijn iets intiemer, ze doen al snel alsof
ze je beste vriend zijn, ook omdat ze toch
elke dag weer de verhalen over de club
moeten schrijven. Iedere dag van de week
moeten er veel zaken over Bar^a in de
kranten staan, waarbij het nieuws uiteraard
zo exclusief en het liefst zo privé mogelijk
moet zijn. Ik moet zeggen dat het me
allemaal wel meevalt, ik kan er wel goed
mee omgaan.'
Maar ligt dat ook niet voornamelijk aan
jullie? In Nederland waren jullie zo ongeveer
het lichtend voorbeeld voor de journalisten.
Altijd was een van de heren De Boer wel
beschikbaar voor de pers.
'Jawel, en dat zijn we vaak ook wel in
Spanje. Maar in Barcelona willen ze vaak
direct lang achter elkaar met je op pad om
weer een of andere sfeerreportage te
maken. Verder verzinnen ze altijd wel weer
een reden om juist op dat moment groot
uit te pakken. De eerste honderd dagen bij
Barcelona, je eerste goal, je nieuwe huis, je
nieuwe kleren en ga zo nog maar even
door. Voor onze verjaardag zijn we
bijvoorbeeld naar een wijn-bodega
geweest. Misschien is het op zo'n moment
ook wel een beetje een investering in jezelf.
Als je een bepaalde krant en bepaalde
journalisten op zo'n manier een grote
dienst bewijst, laten ze je toch in het
vervolg wat meer met rust. Dat kan toch
wel schelen, maar uiteindelijk zal dat toch
ook weer niet zoveel uitmaken. De krant
moet toch elke dag vol.'
De grote beloning aan het eind van het
seizoen was uiteraard het kampioenschap.
'Dat was een mooie belevenis, echt totaal
anders dan het Leidseplein. De rondrit met
de büs vond ik het mooist en het meest
indrukwekkend. Er waren ook zo
ongelooflijk veel mensen! De huldiging zelf
vond ik toch een beetje tegenvallen. Er
waren namelijk vier ploegen van de diverse
afdelingen van Barcelona kampioen
geworden. Ook de basketballers, de
rolhockeyers en de handballers hadden de
titel behaald dus het was sowieso al erg
druk met sporters. Verder wordt het
traditioneel op een relatief kleine plek
gevierd, waardoor er maar drieduizend
mensen waren bij de echte huldiging, daar
waar je er misschien honderdduizend
verwacht. Maar zo is de traditie nu
eenmaal en op die bewuste plek kunnen nu
eenmaal niet meer dan drieduizend
mensen. De bevrediging lag bij ons vooral
in het feit dat we meteen kampioen
werden, hoewel we zelf niet eens een heel
jaar hebben gespeeld. Toch heb ik het
allemaal net zo intens beleefd, van de
speciale kerkdienst, wat ook al zo'n traditie
is, tot de uiteindelijke huldiging.'
Is het na al die beslommeringen niet extra
zwaar om je op te laden voor een nieuw
seizoen?
AJAX MAGAZINE SEPTEMRFR 1999
71