Thuis heb je dat misschien wel iets meer, maar bij uitwedstrijden zeker niet. Daar is het vaak nog lastiger en de uitdaging dus groter.' Heb je je weieens afgevraagd of je dat niveau constant aankunt? 'Nee, ik heb daar nooit over getwijfeld. Ik ben ook nooit bang geweest om op de bank terecht te komen. Dat gevoel heb ik nooit gehad. Ik heb altijd gezegd dat wanneer ik dan naar het buitenland zou gaan, ik wel zeker zou willen spelen.' Naast de club was er ook nog de hereniging met Louis van Gaal. Vond je hem veranderd ten opzichte van zijn tijd bij Ajax? 'Ik denk het wel. Hij benadert spelers wel ietsje anders. Hij is in Barcelona wat minder recht op de man af, wat minder rechtlijnig en dat heeft natuurlijk vooral te maken met de landsaard en de Spaanse cultuur die toch wel heel erg verschillend is van de Nederlandse. Mensen kunnen daar toch minder tegen een directe benadering, en zo werkte Van Gaal bij Ajax natuurlijk wel. In het Spaanse zakenleven is dat overigens ook zo. Ik ken toevallig een Nederlander Shirts van de oude en de nieuwe club deden in hun café Soccer World kond van de overgang van de gebroeders De Boer naar Barcelona. Foto: Louis van de Vuurst die bij Seat in Spanje werkt, die krijgt ook steeds het verwijt dat hij zo direct is. Als je in Nederland je werk niet goed doet, krijg je dat meteen te horen. In Spanje daarentegen ga je eerst een kopje koffie drinken en wordt er heel subtiel gezegd dat je je werk misschien een volgende keer iets anders zou moeten aanpakken. In Nederland wordt onmiddellijk gezegd: "Volgende keer weer niet goed? Wegwezen!" In Spanje doen ze dat toch een beetje anders allemaal.' Maar zelf hanteer je ook liever de Nederlandse aanpak? 'Ja, zeker. Maar ik denk dat ik wat dat betreft toch wel wat veranderd ben. Bij Ajax konden de Nigerianen en de Brazilianen er bijvoorbeeld ook niet goed tegen wanneer ze door een medespeler werden uitgescholden in een vol stadion, dan voelden ze zich toch ook wel een beetje vernederd. Ik denk dat je moet accepteren dat spelers met een heel andere culturele achtergrond dat gewoon niet prettig vinden. En dan ben ik degene die zich moet aanpassen en niet de Spanjaarden. Het is natuurlijk ook niet zo dat ik helemaal niets meer zeg of nooit meer boos wordt, maar het is volgens mij wel een stuk minder geworden. Maar dat gaat automatisch, je wordt misschien ook wel wat wijzer naarmate je ouder wordt.' Je bent daardoor zelf dus ook wel veranderd. 'Het is een heel goede ervaring voor een mens, vooral voor je persoonlijke ontwikkeling. Ik ben blij dat ik het uiteindelijk gedaan heb. Gelukkig heeft mijn familie het ook heel erg naar de zin. Daar heb ik me overigens ook nooit zorgen om gemaakt, wat wel het geval was geweest als je bijvoorbeeld in Manchester of in Liverpool had gezeten. Qua voetbal zit je daar natuurlijk ook fantastisch maar voor je familie is het daar weer een heel ander verhaal. Barcelona is echt een fantastische stad, we hunkeren geen moment naar Nederland. In het begin heb ik veel steun gehad aan de Nederlanders om ons heen, met name aan de familie Koeman en de familie Hesp. Als we iets te vragen hadden, stapten we zo bij een van hen naar binnen, ze wonen namelijk vlak bij ons. Verder lunchen we 's middags uitgebreid op het strand, dat is toch wel heel anders dan in Amsterdam. En dan is het ook echt wel genieten. Op zo'n moment voel ik me een bevoorrecht mens. Maar er zijn ook vaak dagen dat ik gewoon thuis een lekker broodje hagelslag eet. Da's ook prima, soms heb je van al die lunches ook wel genoeg.' Wat vind je van de kritiek op de grote Nederlandse kliek bij Barcelona? 'Dat wisten we van tevoren. Zeker als de kaatste s Ajax Ketste si RaRCE|4 '*"k K»!)»!,)

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 69