allemaal lachend aan. Een
gelaatsuitdrukking die gedurende zijn hele
vakantie niet zal veranderen. Hij is thuis na
een raar seizoen, waarin hij goed maar zijn
nieuwe club slecht presteerde. De
gevoelens zijn daarom gemengd, de drang
naar een nieuw seizoen is nu al groot.
Maar eerst wacht de verdiende vakantie,
die zal bestaan uit 'futje-volley' op het
strand, de bruiloft van zijn beste vriend en
tevens laatste man van Kaiserslautern
Junior en na een week volledige rust de
eerste ontspannen trainingsactiviteiten.
De roep om speldjes, stickers en andere
meegebrachte souvenirs houdt niet op.
's Ochtends wordt er vanaf half acht op het
luik gebonsd. 'Erikie, Erikie, futebol!'
roepen de kleine mannetjes dagelijks, met
Danielo, Wambertinho en Wanderson
voorop. De zoontjes van Wamberto,
respectievelijk zeven, vijf en drie jaar oud,
voelen zich de koning te rijk bij het lange
bezoek aan hun opa en oma. Hun vader is
elke dag thuis, oma verwent de jongens
zoals het hoort en hier mag je tenminste op
je blote voeten op straat voetballen. Dat
ook deze weg niet geheel egaal is, mag de
pret niet drukken. De ochtenden kennen
een vast ritueel. Opstaan na te zijn wakker
gemaakt door de jongetjes, rustig ontbijten
met de familie en voetballen op straat. De
stoepen voor de huizen zijn constant bezet
door vrienden en omwonenden. In Brazilië
leeft men op straat. En overal waar je kijkt
zie je Ajax. Het snoepwinkeltje wordt
gesierd door een Ajax-vlag. Een oude
vrouw hangt achteloos een uit-shirt met
nummer 25 en de naam Wamberto aan de
waslijn. Meisjes spelen met een bal met
Ajax-logo, om over de dagelijkse dracht
van Wambertinho, Danilho en Wanderson
nog maar te zwijgen. De jongetjes
vermaken zich prima. Steeds beter krijgen
ze het Nederlands onder de knie.
Wanderson is alleen bereid in het
Nederlands te antwoorden als hem een ijsje
in het vooruitzicht wordt gesteld. Danilho,
sinds vorig seizoen speler van Ajax E2,
fungeert als tolk.
Aan stromend water ontbreekt het in de
Rua Luis Carvalho 526, maar niemand
behalve Wamberto lijkt het echt wat te
deren. Het douchen, scheren en wassen
gebeurt met emmertjes water uit een grote
ton die twee keer per dag bij de put aan het
einde van de straat wordt gevuld. Vooral
daarom wil de voetballer rond kerst voor
zijn ouders een beter huis in een betere
buurt kopen, maar voorlopig wil moeder
daar nog niet aan. Zij kent hier alle
mensen, lurkt rustig de hele dag aan een
grote zwarte sigaar en voelt zich op haar
gemak. Ze hebben toch een mooi huis?
Met prachtige tegels aan de wanden en op
de vloer, genoeg slaapkamers en het
pronkstuk van de familie in de vorm van
de opkamer.
En overal kom je het hoofd van Wamberto
tegen. De slaapkamers zijn behangen met
spelersfoto's en krantenknipsels, grotere
11. De ware aard van het voetbal, een
tennisballetje hooghouden op straat.
12. De voetballer en zijn Nederlandse
bezoek op een van de vele zomerfeesten
van Maranhao.
13. Broer Waldemir en een vriend, horend
bij het vaste gezelschap feestgangers rond
Wamberto.
14. Wamberto koopt een zonnebril in het
centrum van de stad.
15. Moeder en zoon aan de eettafel in
huize De Sousa Campos.
MAGAZINE SEPTEMBER 1999