Foto: Louis van de Vuurst
Datzelfde geldt voor Jari. Ook hij heeft
lang nagedacht en eigenlijk ook nooit laten
uitlekken wat hij zou gaan doen. Er waren
meerdere clubs die concreet waren, maar
op een gegeven moment moet je toch je
keus maken. Je geeft dan zelfbij je
zaakwaarnemers aan welke kant je op wilt,
zodat zij aan de slag kunnen.' Juventus was
daarbij het meest concreet en na enkele
goede gesprekken met trainer Carlo
Ancelotti was de zaak beklonken. Naast de
zakelijke kant van de beslissing speelde ook
de gevoelsmatige kant een grote rol. Want
nergens anders is de waardering voor een
sporter groter dan in Italië, waar een
voetballer niet wordt afgerekend op het
laatste resultaat, maar waar terecht wordt
gekeken naar wat een sporter in het
verleden heeft gepresteerd. Van der Sar
werd er nog maar eens op gewezen bij het
al eerder gememoreerde bezoek aan het
duel Internazionale - Manchester. 'Na de
wedstrijd zijn we nog wat gaan eten in de
stad. De waardering die je daar krijgt over
de prestaties van '95 toen we de
Champions League wonnen en drie keer
van Milan wonnen, is nog steeds enorm.
De meeste mensen weten dat daar allemaal
nog wel, terwijl je in Nederland toch alleen
maar op je klote krijgt omdat je laatste
seizoen zo slecht was. Dat is toch wel even
anders. In Nederland is het respect meteen
weg wanneer je een keer een minder jaar
draait. Daar ben je de man van '95 en ik wil
weieens meemaken hoe dat voor een
langere periode is. En de ambities van de
club mogen duidelijk zijn: een seizoen
zoals het vorige mag niet meer gebeuren,
ze willen meteen weer terug naar de top
met in ieder geval rechtstreekse kwalificatie
voor de Europa Cup.'
Zielig liedje
De dagen rond het afscheid van Danny
Blind en Jari Litmanen, op een mooie
zondag in mei bezorgden Van der Sar
gemengde gevoelens. Was hij immers ook
niet een van de helden? Verdiende ook hij
niet zo'n fraai afscheid? Natuurlijk, maar
de kogel was voor Sar nog niet door de
kerk. De zaakwaarnemers waren er nog
niet helemaal uit, en dus verdedigde Van
der Sar het laatste duel van het jaar
'gewoon' het doel, terwijl het laatste
kunstje van het jaar doorgaans een
eerbetoon voor Van der Sars opvolger Fred
Grim is. De kenners wisten het direct: Van
der Sar zou nu zeker weggaan. Voor de
keeper kwam het rare gevoel pas echt toen
de contracten waren getekend. 'Toen we
rond waren en ik de volgende dag naar
Ajax reed, was dat aparte gevoel er wel.
Toen dacht ik wel Jezus, ik ga Ajax verlaten
en werd ik wel een beetje nat in mijn ogen.
Die dagen rond het duel met RKC, de
laatste thuiswedstrijd, was ik ook heel erg
emotioneel. Als er dan een zielig liedje op
de radio was, zou ik zo kunnen gaan
huilen. Het was daardoor allemaal een
beetje dubbel.'
In Breda zag de international NAC nog
even degraderen, alvorens echt gedag te
zeggen tegen de mensen met wie hij zolang
heeft samengewerkt. Voor hem geen
rechtzaak of een verplicht langdurig
verblijf op een camping in de provincie.
Gelukkig voor een ieder ging Van der Sar
op een sjiekere manier weg, iets waarvoor
hij ook altijd heeft gepleit. Reeds in de
eerste gesprekken over een transfer kwam
dat aan de orde. 'Ik hoopte inderdaad wel
dat ze me op een normale manier zouden
laten gaan. En ik ben ook niet bang
geweest dat dit niet zou gebeuren. Ik denk
dat het bestuur ook wel heeft gedacht dat
ze er verstandig aan zouden doen om het
anders aan te pakken dan bij voorgaande
transfers. Niet dat ze ervan geleerd hebben,
zo wil ik het ook niet zeggen, maar het
komt natuurlijk niet goed over. Ik heb toch
een hoop gedaan voor de club, we hebben
samen heel veel prijzen behaald en dan is
het toch een blijk van waardering dat ze
aan een transfer mee willen werken.
Hoewel de prijs natuurlijk best hoog was,
maar dat is niet gek. Ze zeggen niet "omdat
we je zo aardig vinden, mag je voor vijf
miljoen minder weg", zo werkt het nou
ook weer niet.'
50
AJAX MAGAZINE SEPTEMBER 1999
