Diepe
buiging
Blind was gekocht! Wie? Blind! Is dat die
mat van Sparta? Die Zeeuw met die
probeersnor? Vak K was er niet gerust op.
Kan ie wat? 'Hij heb zijn naam niet mee,'
schamperde rooie Leo, een van de
gangmakers van ons vak.
Het snuffelen duurde kort. Danny kwam,
zag en overwon. Hij liep voor zijn centen,
werkte voor zijn geld en heerste over de
tegenstander. De snor verdween, de mat
ging eraf, kortom: het werd een gewone
Amsterdamse jongen, sterker nog: het werd
een aanvoerder van formaat. Een Ajacied
van groot kaliber. Niet een naam om te
onthouden, maar een naam die je
onthoudt. Een naam die gebakken zit in je Ajax-gevoel. Zoals Sjaak
Swart en Pietje Keizer. Met mijn vrienden lepelen we nog wel eens
oude opstellingen op en dan is het vaak zoeken naar de laatste drie
namen. Boeve is zo'n naam. Ophof ook. Wie weet nog wie
Wijnberg is? Dat zal met Danny niet gebeuren. Integendeel. Je
begint met Blind en daar bouw je omheen.
Met Danny pakten we ook meteen weer een cup, nog niet meteen
de Europa Cup 1, maar toch wel die voor bekerwinnaars. De basis
was gelegd voor de grote jaren. Deed in zijn eerste seizoen maar
vijf competitiewedstrijden niet mee. Dat noemen wij een
basisspeler. Het seizoen daarna miste hij er maar vier, het jaar
daarop ook en in zijn vierde seizoen speelde hij alle wedstrijden.
Wat wel jammer was: je kon nooit lekker op hem schelden. Roy
was bijvoorbeeld een prachtig foeterobject. 'Loop dan sukkel! Luie
lui,' schreeuwden we naar de vaak wat apathische prachtspeler
Bryan. Dat was trouwens nog in de Meer, toen schreeuwen nog zin
had. Als je op Roy schold dan keek hij nog droef om. Van 't Schip
kon ook heel ongelukkig kijken. In de ArenA kan je roepen wat je
wil, maar niemand hoort je. Op Danny kon je niet schelden, want
Danny liep altijd, greep als laatste in, redde het gezicht van een
blunderaar voor hem, gleed de bal nog net van de lijn en keek
daarna nooit voldaan. Natuurlijk niet. Hij was alweer bezig,
formeerde de defensie. Dat doe je bij corners.
Danny heeft alles meegemaakt. Cruijff, Linder, Kohn, Leo en Louis
natuurlijk. En volgens mij heeft hij ze
allemaal begrepen. Je hoort vaak trainers
roepen dat het belangrijk is hoe je met de
spelers omgaat, maar volgens mij is Danny
altijd zeven slagen slimmer geweest. Hij wist
altijd hoe je met de trainer om moest gaan.
Hij zal toch menigmaal in de kleedkamer
COLUMN
door Youp
Foto: Louis van de Vuurst
gedacht hebben: lamaarlullen. Alles meegemaakt met als
hoogtepunt 1995. Wenen! De cup! De gekte, het Museumplein, de
rondvaart, de totale euforie. Alles was Ajax. Er bestond niks anders.
Nederland was Ajax! En de andere kant heeft hij nu ook gezien.
Donkere dagen, zwarte tijden, zelfs Cambuur was een maatje te
groot. Wat dat betreft had iedereen hem een mooier afscheid
gegund. Een adieu met een schaal op het balkon van de
schouwburg. Maar dat zit er even niet in. Ajax maakt even pas op
de plaats en gaat opnieuw bouwen. Waarschijnlijk duurt dat een
paar jaar. Maar dat het goed en degelijk gaat gebeuren weet ik nu
al.
Waarom? Omdat Danny zich ermee gaat bemoeien en Danny heeft
de meeste ervaring van iedereen. Natuurlijk moet je hem baas van
de spelers maken. Het is een wereldstap van Ajax om een ervaren
man als Blind voor de club te behouden. En volgens mij komt het
Blind ook niet slecht uit. Blind is voetbal, Danny is Ajax en geen
man om met een werphengel langs het Amsterdam-Rijnkanaal
naar een dobber te gaan zitten staren.
Danny blijft bij Ajax en Ajax blijft bij Danny. Zestien mei was het
Danny's laatste thuiswedstrijd voor Ajax. Hard en klaterend klapte
ik toen hij het veld verliet, mijn hart vertoonde een zacht kippenvel
omdat ik wist dat hier een echte Ajacied het veld verliet. Nooit
tussendoor lopen zeuren over zijn contract, nooit echt gore acties
of duivelse aanslagen (er moest natuurlijk weieens ingegrepen
worden!), nooit domme uitspraken gedaan,
kortom: een Ajacied zoals een Ajacied hoort
te zijn. Hij en Jari stappen tegelijk op. Twee
Imannen van kaliber, horend bij een van de
van 't Hek mooiste periodes uit de geschiedenis van de
club, diepe buiging mijnerzijds en vooral
veel dank voor heel veel hele mooie uren.
AJAX MAGAZINE JUNI 1999
79
