Real Zaragoza - Ajax 2-3
Danny Blind over
(8 april 1987)
'Halve finale EC-II, een doorbraak. Vrij unieke wedstrijd, niet
alleen door de rode kaart voor Bosman. We gingen het veld af
na de warming-up en toen miezerde het wat. In de acht
minuten die we in de kleedkamer zaten moet er een wolkbreuk
geweest zijn. We wisten niet wat we zagen. Een waterbak. Van
't Schip, aanvoerder, riep naar Rijkaard, herinner ik me, dat hij
de bal meer van onderen moest raken. Zelf pas ik me snel aan
aan situaties, ook toen wel, maar ik bracht wat ik inzag in de
groep nog niet zo erg naar voren. De eerste goal van Zaragoza
kwam voort uit een situatie waarin twee van ons centraal in de
verdediging nog niet op de omstandigheden waren ingesteld:
Sosa liep er zo tussendoor. In de thuiswedstrijd was ik
geschorst. Het werd 3-0 en Ajax stond na veertien jaar weer in
een Europese finale.'
Foto: George Verberne
Leipzig blesseerde Frank Rijkaard op de
training zijn collega aan zijn knie. De finale
dreigde aan Blind voorbij te gaan, maar
Johan Cruijff liet de keuze over wel of niet
spelen over aan zijn speler. Vlak voor
aanvang van het duel besloot Blind dat het
niet verantwoord was om te beginnen. De
zelfopoffering van Blind was opmerkelijk
in een wereld waarin iedereen vooral aan
Foto: George Verberne
zichzelf denkt. En een Europa-Cupfinale is
hét podium om je manifesteren. Blind, in
1987: 'Voetballers zijn egoïsten bij uitstek.
Maar ik vrees dat ik in dat opzicht
onderbedeeld ben. Ik zou iets egoïstischer
kunnen zijn. Het is absoluut mijn tweede
natuur om een bal zo snel mogelijk af te
geven. Ook al zou ik er zelf iets beslissends
mee kunnen doen. Ik ben een prof van het
type dat je een opdracht kunt laten
uitvoeren.'
Rode kaart
Dat bewees Blind een jaar later opnieuw in
een Europa-Cup-2-finale, nu tegen
KV Mechelen. Het was een rumoerig
seizoen geweest, met het vertrek van
Rijkaard in september 1987 en Cruijff in
Ik heb het talent om goed
om me heen te kijken
Frank Rijkaard, Danny
Blind en Johan Cruijff
na de finale van 1987.
