'Zijn vertrek deed zeer'
Feyenoord - AC Milan 2-0
Kees de Nooijer, oud-aanvoerder van RCS 1 (en vader-van):
'Ik had 'm een keer als
rechtsachter opgesteld.
Had-ie commentaar,
ongelofelijk. Hij zei: wat is
dit nou?'
Wim Jansen, maker van de legendarische eerste goal, over
'We speelden in de vierde klasse en het elftal draaide niet goed. Edwin Tielman, onze
trainer, besloot toen om de zestienjarige Danny Blind op te stellen. Iedereen stond
versteld. Zijn eerste partij was uit tegen Biervliet, aan de overkant van het water. Dat
ging prima. Hij bracht rust op het middenveld. Ook gaf hij aanwijzingen. Ja, dat jonge
ventje gaf echt leiding. En hij had toen al de gave de bal in één keer door te spelen,
zodat het spel veel sneller ging. Zeker, hij kon ook scoren. Met het binnenkantje schoof
hij de ballen heel rustig in. Zijn enige handicap was zijn geringe snelheid. Het was een
aderlating toen hij naar Sparta ging. Het deed ons zeer.'
een ander team gevraagd. Toen al drukte
Danny een stempel op de wedstrijden, in
welk elftal dan ook.
Ook bij de senioren bleven de kwaliteiten
van Blind niet onopgemerkt. Toch was zijn
debuut in het tweede garnituur van RCS
louter aan toeval toe te schrijven. Een van
de senioren, Jos Muller, had die bewuste
middag autopech, waardoor hij niet bijtijds
op het veld kon staan. David Joziasse, de
toenmalige elftalleider van het tweede, had
weinig tijd nodig om de pas vijftienjarige
Blind als vervanger te kiezen. Deze hield
zich zonder noemenswaardige problemen
staande.
Het debuut van Blind bij de zondag
vierdeklasser kon niet uitblijven. Toevallig
of niet, maar opnieuw was jeugdtrainer
Tielman nauw bij de beslissing betrokken.
Albert Vogel, de toenmalige trainer van
RCS, werd ziek. Tielman nam de honneurs
waar. Het eerste wat hij deed was Danny
Blind bij de selectie halen. Zestien jaar was
hij.
Ondanks die jeugdige leeftijd ontpopte
Blind zich ook in het eerste als een echte
leider. Niet door te schreeuwen, maar puur
door voetbalkwaliteiten. Tielman: 'Danny
wilde helemaal geen leider zijn, daarvoor
was hij veel te bescheiden.' Maar door zijn
spel en overzicht kon Blind niet om die rol
heen. Zonder dat hij het zelf in de gaten
had, trok hij het spel naar zich toe.
Iedereen schikte zich daarin; alle ballen
gingen op de jonge Danny Blind.
Hij wist als geen ander wanneer hij de
diepte moest zoeken, maar ook wanneer
het elftal zich juist moest laten
terugzakken. Zijn fluwelen balbehandeling
en basistechniek waren toen al een genot
voor het oog. Kees de Nooijer, vader van
de Heerenveen-tweeling Dennis en Gérard
en destijds aanvoerder van RCS, vertelde
ooit: 'Danny was een rustige jongen die
enkel op het veld opviel. Hij bracht iets
extra's, meteen al. Hij speelde vooral als
aanvallende middenvelder en scoorde veel.'
Zo ook tijdens zijn eerste wedstrijd als
basisspeler in het eerste van RCS. Dat was
vlak na de winterstop van 1978, op 22
januari. RCS speelde uit bij Biervliet en
won met 0-2. Het eerste doelpunt kwam
van de voet van... Danny Blind.
Loopvermogen
Geloof het of niet, maar Blind beschikte in
die dagen ook over een meer dan modaal
loopvermogen. Hij stak met kop en
schouders boven iedereen bij RCS uit.
Natuurlijk werd hij dan ook door de
ouderen geaccepteerd. Het spel van RCS
ging er tenslotte een heel stuk op vooruit.
Toch trok Blind buiten het veld vooral op
met zijn maatjes van de A- en B-junioren.
Het leeftijdsverschil was immers groot.
Die maatjes waren en zijn Wessel Francke,
Rini Eversdijk en Rian Joosse. De laatste:
'Na zijn overstap van de BI naar de Al
ging hij met sprongen vooruit. In een
extreem hoog tempo ontwikkelde hij zich.
Hij viel altijd al op, maar in zijn puberjaren
ging hij iedereen voorbij. Wij gingen toen
liever iets anders doen, maar Danny ging
juist door.'
Zo heeft het er alle schijn van dat het
Danny Blind gedurende zijn jeugdjaren
vooral meezat. Niets is minder waar.
Natuurlijk, voetballend ging het hem voor
de wind, maar toen hij twaalf was, voltrok
zich in huize Blind een drama. Bij een
(26 november 1969)
'Was Danny toen acht jaar oud? En zat hij op de tribune? De entourage zal absoluut
een enorme indruk op hem hebben gemaakt. Het was een avondwedstrijd met een
geweldige sfeer en hoge verwachtingen. Als je zelf een aardig partijtje kan voetballen en
je ziet je idolen aan het werk, dan moet dat toch het absolute einde zijn. Het curieuze
doelpunt dat ik die avond maakte, vanaf de rechtervleugel, was verschrikkelijk
belangrijk. Het stadion explodeerde en Danny erbij naar ik aanneem. Later is hij qua
stijl wel op mij gaan lijken. Bovendien zijn we beiden gestart als aanvallende
middenvelder en geëindigd als vrije verdediger. Nee, ik denk niet dat Danny het
spelletje die avond van mij heeft afgekeken. Hij zal meer de echte goalgetters hebben
gevolgd, wat ik die avond dus bij toeval even was.'
AJAX MAGAZINE JUNI 1999
43
