hij onder met twee Amsterdamse collega-musici in de hooibergschuur bij hem achter het huis. Jolink liep al een tijd rond met het plan een country western-plaat te maken en dat moest er nu maar eens van komen. 'Ik heb die jongens gelijk gezegd: als je me niet hoort, is het goed; pas als het niet goed is, doe ik m'n mond open.' Veertien songs leverde het samenwerkingsverband op: negen nummers van Jolink en vijf covers, hoofdzakelijk van country-legende Hank Williams. Een hillbillyred neck countryplaat is het uiteindelijk niet geworden. Als Jolink z'n soloproject in een vakje moet duwen, gebruikt hij liever de term southern rock. Maar eerder nog een 'geslaagde symbiose tussen de Achterhoek en Amsterdam.' Het 'Achter-damse' product komt voort uit de reisjes die Jolink de afgelopen jaren naar de Verenigde Staten maakte. Altijd al droeg hij countrymuziek dicht op hart, maar zijn liefde voor blues en vooral voor de mix van country en blues, die ook wel rock 'n' roll heet, was groter. In een 'dikke achtcilinder' rijdend over de Amerikaanse snelwegen ontdekte hij opnieuw de witgekleurde rootsmuziek.Cruisecontrol ingeschakeld, pink aan het stuur en de radio aan. Zo verschrikkelijk de tv is in Amerika, zo fantastisch is de radio. Je hoort dan countrymuziek waarvan je de rillingen over de rug lopen.' Een soloplaat, zonder vaste groep; teksten in het Engels, waar voorheen alleen in onvervalst Achterhoeks werd gezongen. Een voorzichtige inleiding op een naderend afscheid van Normaal, waarop hij een paar jaar terug al eens zinspeelde? Nee, zegt Jolink. Op Hemelvaartsdag van het jaar 2000 bestaat de groep op de kop af 25 jaar. Op die datum heeft Jolink 'een vergadering dienaangaande' belegd. Een gigantisch feest, waar alle oud-bandleden van Normaal zullen komen. Wat de 'vergadering' gaat opleveren, weet Jolink niet. De besluitvorming 'dienaangaande', zegt hij, spookt rond in zijn hoofd. Macho jochie Een kwart eeuw Normaal was voor Jolink een kwart eeuw vechten. Vechten op het podium; vechten tegen vooroordelen, corrupte managers of dwarsliggende platenmaatschappijen; vechten om erkenning. Maar vooral: vechten tegen een zwakke gezondheid. Jolink won zijn partijen op K.O. Het publiek ging plat, burgemeesters die optredens verboden omdat Normaal te 'ruig' was bonden in, oplichters kregen een schop, prijzen werden geïnd, media omarmden hem innig. Alleen die zwakke gezondheid bleef. Jolink heeft astma. Een handicap, als je avond aan avond tot de bodem van je krachten moet gaan in rokerige, benauwde zalen. 'Optreden is enorm fysiek. Het is topsport. Ik zweet tijdens een concert ongeveer zeven liter vocht uit. Ik sta er op het podium niet als een houten Klaas bij, ik geef me volledig. Wat wij doen is puur Champions- Leaguevoetbal: negentig minuten voluit. Plus een verlenging, de toegift. En alles op z'n Engels: bal hoog voor de pot en erin kleunen. Vroeger tenminste. Nu is ons spel technisch verzorgder. Het is, met behoud van het onstuimige, meer zoals Ajax speelt.' In de jaren zeventig, toen hij met Normaal begon, moest hij wennen aan een leven als topsporter. Ongetraind klom hij op het podium. 'Het bruiste van de energie. Maar ik had totaal geen conditie en viel van uitputting een paar keer bijna flauw.' Van het geld dat hij verdiende met de eerste single, Oerend Hardkocht hij de crossmotor waarvan hij altijd had gedroomd. Maar langer dan twee rondjes AJAX MAGAZINE JUNI 1999 223

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 223