ELEKTRO
I*&
Foto: Yvonne Witte
Paul Hoekstra: 'Ik was
dan wel ouder, maar
Peter was veel feller,
veel fanatieker en ai
snel beter dan ik.'
Casper vult aan: 'Ik weet nog dat ik een
keer bij de familie Hoekstra bleef slapen,
omdat we de volgende dag een toernooi
moesten spelen. Ik wilde slapen, maar
werd wakker gehouden door Peter; die
probeerde in bed een balletje, gemaakt van
sokken, hoog te houden.'
Mevrouw Hoekstra: 'De onrust begon
iedere week op vrijdagavond. Voetbaltasjes
inpakken voor zaterdag en dan konden de
jongens zich al zorgen maken over het
weer, of het allemaal wel door zou gaan.
Het liefst sliepen ze in hun voetbalshirtjes.
En dan die keer dat Peter op het
schoolplein gevallen was. Hij moest naar
de dokter voor hechtingen en het enige
waar hij zich zorgen over maakte, was of
hij nog wel kon voetballen. Die dokter
vertelde toen dat echte voetballers aan de
zijlijn van het veld gehecht worden. Later
bij PSV werd Peter inderdaad een keer op
het veld gehecht.'
PSV-ifiternaat
Toen Peter Hoekstra lid werd van ACV,
viel zijn talent al snel op. 'Hij was vrij
allround,' volgens trainer Van der Veen,
'alleen zijn rechterbeen. Dat had wel wat
beter gekund. Maar hij liep nooit de
kantjes ervan af. Hij was altijd heel
gemotiveerd. Dat hij vroeg weg zou gaan,
zag ik al lang aankomen. Hij was erg goed,
Peter en Casper, twee voetbalvrienden in 1984.
dat moest wel opgemerkt worden.'
Casper: 'Hij was linksbuiten, ik
rechtsbuiten. Tijdens het spelen bekeek ik
vanuit mijn positie de onnavolgbare
bewegingen van Peter. Die maakt hij nu
nog. Want als Peter in vorm is, als hij vrij
kan spelen, dan kan hij alles. Echt alles.'
Toen Hoekstra bij de Drentse jeugdselectie
speelde, kreeg hij verschillende
uitnodigingen van voetbalclubs. Een
daarvan was van PSV, dat toen net begon
met het jeugdinternaat. Mevrouw
Hoekstra: 'We zagen het eerst helemaal
niet zitten; Peter was pas veertien en wij
vonden hem eigenlijk nog veel te jong om
uit huis te laten gaan. Maar ja, hij wilde
jSIAU
AJAX MAGAZINE JUNI 1999
199
