altijd beter.' Mark: 'Ik kan mij nog een
voorval herinneren tussen Richard en Co
Beeke, een toenmalige trainer. Richard
moest iets doen. "Nee, niets ervan," zei hij
toen. Zo was hij, ook in het veld. Richard
deed precies waar hij zelf zin in had, hij
wist het allemaal al.'
'Die nonchalante lichaamstaal die Richard
zo kenmerkt, die had hij van kinds af aan
al,' gaat Mark verder. 'Als hij ergens geen
zin in had, dan was dat duidelijk zichtbaar.
Hij wilde altijd op zijn vaste stekkie op het
middenveld staan, en daar deed hij precies
waar hij zin in had. Dat mocht hij
overigens ook, want hij was echt goed.'
Danny: 'Maar zo liepen er nog wel een stuk
of acht rond. SDW had in die tijd echt een
talentvolle jeugd.' Mark: 'Maar toch was
Richard een van de weinigen waarvan je
toen al zei: die gaat het ver schoppen. Hij
ging in die tijd tegelijk met Robbie en
Michael Schats naar Ajax, maar van die
laatse twee heb ik toen al gezegd: die
redden het niet. En Robbie heeft het
eigenlijk ook niet gered.'
Dat is wel erg weinig eer voor een speler
die het Nederlands elftal heeft gehaald en
in 1993 het landskampioenschap vierde
met Feyenoord. Danny: 'Nou, lekker
belangrijk.' Mark: 'Robbie was wel een
goede voetballer, maar geen uitblinker.
Van hem gingen er dertien in een dozijn.
Ik had het idee dat Richard naar Ajax ging
en Robbie dus mee mocht. Dat idee leefde
een beetje bij SDW. Dat Richard ging,
verbaasde niemand. Als je zag wat een
techniek en inzicht Richard al had op jonge
leeftijd, dat was echt niet normaal,' aldus
Mark. Danny: 'Dat kwam ook omdat zijn
geintje daar. Maar het voetbal kwam altijd
voorop. Hij scoorde hier ook vaak. Dan
kapte hij eerst drie man uit, en legde hij
vervolgens de bal achteloos in het netje.
Richard kon echt een man uitspelen. Maar
oh wee als hem dat een hele wedstrijd lang
niet lukte. Dan was hij na afloop niet te
genieten. En ook als wij hadden verloren
was hij een tijd lang niet aanspreekbaar.'
Plots neemt het kabaal in de kantine
oorverdovende proporties aan. De eerste-
elftalspelers, in ieder geval deze middag de
helden van SDW, komen gedoucht en wel
binnenzetten. Onder hen Danny Peil, de
zoon van Cor Peil, en Mark van Voorst. De
twee hebben nog met Richard in de
jeugdelftallen van SDW gevoetbald.
Danny: 'Hij zat ook bij mij op de lagere
school. Maar wij waren altijd alleen maar
aan het voetballen. Al voordat wij naar
SDW gingen. Vooral in Slotermeer
Foto: Yvonne Witte
speelden wij altijd op de pleintjes. Richard
was een beetje een huftertje, een schoffie.
Als je dat vergelijkt met Robbie, die was
veel rustiger. Daar zat nooit veel bij. Maar
Richard had altijd een grote bek, wist het
SDW is al generaties
lang de dub van de
familie Witschge. Robs
vijfjarige zoontje zet
de traditie voort.
Foto: Yvonne Witte
AJAX MAGAZINE MEI 1999
