Van Bockel (midden)
lacht naar de camera.
Ajax is op weg naar
Tirana voor de
wedstrijd tegen
Nendori (september
1970).
Foto: ANP
'Waarom heeft Neeskens een tijd in
Zwitserland gezeten? Waarom heeft Piet
Keizer vijftien jaar niet over voetbal willen
praten? Ze moesten bijkomen van hun
voetballoopbaan. Ze waren door anderen
op een voetstuk geplaatst en er daarna weer
afgezet. Dat moesten ze verwerken. Je kan
beter jezelf op een voetstuk plaatsen, dan
kun je er zelf ook afstappen. Kijk, als je
goed kan voetballen is dat gewoon. Als je
goed kunt timmeren, is dat ook gewoon. Ik
kon er nooit tegen als mensen op
verjaardagen over voetbal begonnen te
praten. Doe toch gewoon, dacht ik dan.
Cruijff is wél gewoon gebleven, daarom is
hij voetballer van de eeuw geworden en
niet Maradona. Cruijff was eigengereid
maar hij kwam ook voor je op.'
Missie
'Ik ben me nooit zo bewust geweest van
mijn voetbalcarrrière. Pas nu vallen veel
Foto: Yvonne Witte
24-5-1970: ADO - Ajax 1-1 (0-0)
Scoreverloop: 50. De Puyt 1-0, 80.
Haan 1-1
Scheidsrechter: Boosten
Toeschouwers: 21.000
ADO: Thie; Van den Burch, De Zoete,
Mansveld, De Caluwé; Advocaat,
Korevaar, Vos; Berg (Van den Oever),
Holström, De Puyt
Ajax: Stuy; Suurbier, Vasovic,
Suurendonk, Krol; Rijnders,
Sondergaard, HaanSwart
(Van Bockel), Cruijff (Pronk), Keizer
dingen op hun plaats. Weet je wanneer ik
het even moeilijk heb gehad? Toen Ajax net
zijn eerste Europa Cup had gewonnen. Ik
had dat jaar bij de selectie gezeten, trainde
met de spelers, ging mee naar Tirana. De
laatste Europa-Cupwedstrijden was ik er
echter niet meer bij. Na de winst op
Wembley trok Ajax door de stad. Ik stond
op de Rozengracht op de brug, vlak bij de
Westertoren. Neeskens zag me en riep:
"kom erbij", maar ik vond het hun feest en
liep weg. Toen had ik het zwaar.'
Van Bockel betreurt het dat Michels hem
niet meer kansen heeft gegeven. Van
Bockel: 'Michels wilde de selectie
uitdunnen. Pronk en Muller gedroegen zich
heel negatief omdat ze buiten het basiselftal
waren gevallen. Michels wist niet wat hij
met hen aan moest. Maar in plaats van die
oude spelers aan de kant te schuiven, zette
hij jonge jongens als mij aan de kant.'
Van Bockel benadrukt nogmaals dat hij
niemand wil kwetsen. 'Ik vertel alleen mijn
verhaal. Hoe ik het zie. Voor mijn gevoel
had het anders gekund. Maar ik voel me
ook bevoorrecht dat ik met zulke goede
voetballers heb mogen werken. Maar zij
ook met mij. Waarom moet de spits vijf
miljoen verdienen? De back heeft hij ook
nodig.'
Van Bockel is al vijftien jaar niet meer bij
een profwedstrijd geweest. Geen zin meer
in. Desondanks is hij optimistisch over de
toekomst van het voetbal. 'Ik heb het
gevoel dat creatieve voetballers
terugkomen. De voetballerij heeft dat
nodig, anders gaat de sport ten onder.
Tommie Sondergaard ging weieens op de
bal zitten in een wedstrijd. Dat was leuk:
een beetje spielerei. Voetbal moet vreugde,
vriendschap en creativiteit zijn.
De laatste jaren heb ik me heel extreem
tegen de voetballerij afgezet. Systemen
hebben veel talenten in de knop gebroken.
Voetbal was op rugby gaan lijken. Ik
voelde dat ik iets moest doen. Het leek wel
een missie. Daartoe ging ik op oud-spelers
af die trainer waren geworden en vroeg
waar ze in godsnaam mee bezig waren. Ik
kwam Co Adriaanse tegen bij een wedstrijd
van mijn zoon die linksbuiten speelde.
Mijn zoon scoorde twee keer met het
hoofd. "Goh," zei Adriaanse, "ik wist niet
dat linksbuitens konden koppen." Waarop
ik zeg: "Nee Co, dat staat zeker niet in je
computer." Het kwam er zomaar uit. Ik
voelde dat mijn geliefde voetbalsport naar
de kloten ging. Talenten naar de kloten
gingen. Net als in mijn tijd. Ik zag dat
dingen zich herhaalden en daartegen kwam
ik in het geweer. Ik heb veel meer liefde
voor de sport dan sommige van die
zogenaamde professionals.'
74
AJAX MAGAZINE MEI 1999
