toen wmvenzonen'
MEN VE WERKatfK/fElP EEN tEEC;JE UIT
HET 004 VERlOm HET MOOIE WAS
MSCVATWE 4EW00N 40EVE
vöEteALimmm'
mijn mogelijkheden om het in één klap
goed te laten gaan met de groep. Als je dat
dan toch probeert, raak je gefrustreerd en
gaat het ten koste van je eigen
functioneren. Ik besefte dat ik niet anders
kon dan de ontstane situatie accepteren.
Het duurde even voor ik dat licht gezien
had. Ik weigerde te aanvaarden dat het
moeizaam ging. Dan ga je te erg tekeer.
Overcoaching, dat komt nooit aan. Het
heeft tot ver in maart geduurd, voordat ik
in de gaten kreeg hoe ik bezig was. Ik
voelde het ook lichamelijk. Het was een
uitputtingsslag geworden. Ik kan voetbal
en privé best wel scheiden, maar als het zo
slecht gaat als dit jaar, dan vreet dat aan je.
Helemaal omdat ik zoveel binding voel
met de club. Dan gaat het je aan je hart. En
dat merken ze thuis ook. Je bent minder
open; minder spontaan. Ik kan er echt mee
zitten. Daarom ook moest er iets
veranderen in mijn benadering. Je moet je
er nooit bij neerleggen, dat is wat anders.
Maar je moet uitgaan van de bestaande
situatie en van daaruit kijken wat je stapje
voor stapje op kunt bouwen. Dat geduld
kende ik niet echt, maar nu kan het niet
anders. Bij Ajax moest het altijd gisteren in
t
AJAX MAGAZINE MEI 1999
