Jari Litmanen, David
Endt, Danny Blind en
Heinz Stuy bogen zich
vol ontzag over
rugnummer 65.
voltrok namens hen het vonnis. 'Nees', die
ooit de eerste was die door Haarms onder
handen genomen werd, zette het hem
betaald; zweten zou hij, in zijn kostuum.
Op de bank en af de bank, in het
verzwaarde vest en ta-ta-ta-ta tegen die
kopgalg, nog drie, nog twee en... één!
Waarmee het bal geopend was. Door een
erehaag van spelers en oud-spelers,
trainers en oud-trainers begaf Bobby zich
naar het middelpunt van het feest, waar hij
overstelpt werd met cadeaus en felicitaties
en de rest van de avond niet meer vandaan
kwam. Of het moest zijn toen André Hazes
met zijn mini-concert de aandacht - van
vooral de dames - voor zich opeiste. Toen
was Bob op zijn eigen avond even helemaal
Bob: genietend van dit leven met zoveel
andere Ajacieden om zich heen.
Er werd gezongen en gedanst, er werden
herinneringen opgehaald, oude banden
aangehaald, moppen getapt en geintjes
gemaakt, het was een feest zoals een feest
moet zijn en het werd erg laat, maar de
volgende ochtend was Bob Haarms als een
van de eersten op het stadion, de haren
strak gekamd als 53 jaar geleden toen hij
voor zijn drie proefwedstrijden geslaagd
was en bij het bestuur moest komen voor
een gesprek, waarna hij als lid van Ajax
werd aangenomen. Dinsdagochtend,
9 maart 1999; er is een hoop te doen want
over een week moet Ajax uit tegen MW.
Pensioen? Een Ajacied gaat niet met
pensioen.
'En dit, Rinus, is Heinz,
die ken je toch nog
wel? Heinz moest zo
nodig in de spits
omdat hij op Wembley
niet had hoeven
vissen. Wimpie
Suurbier heeft het
geweten.'
Natuurlijk liep er tussen de gasten ook een echte
supporter rond. Toen deze het woord nam, had de
voorzitter zich even tijdelijk onzichtbaar gemaakt.
Voor de dames en Tom
Egbers vormde het
mini-concert van
André Hazes het
onbetwiste
hoogtepunt van het
feest.
