Davids in Toulouse
Foto: Louis van de Vuurst
AC Milan heeft dit seizoen al twee maal
van Ajax verloren en nu komt er hier in
Wenen een derde keer bij. De witte shirts
van Costacurta, Maldini, Donadoni en
Albertini dragen het bloed van de
Amerikaanse revolutie. Edgar heeft zich de
krachten van alle Sioux-stammen
aangemeten. Als onaantastbaar
opperhoofd leert hij Numan en Stam te
handelen als Ajacieden op oorlogspad, hij
schreeuwt Litmanen en Finidi bij de les,
laat Cocu negentig seconden per minuut
gaten trekken, maakt Kanu duidelijk dat
voetbal een teamsport is, gaat voorop in de
strijd, wisselt voortdurend van tenue en
brengt mij in een extase die ik niet in
woorden kan vatten. Alles wat hij doet,
ademt kampgeest en kwaliteit. Edgar bezit
98 procent van het veld, zowel in het Ernst
Happel-stadion in '95 als hier in Toulouse
in '98. De andere 21 spelers krijgen op dat
overgebleven stukje land de ruimte om na
te denken over hun idealen. Als die idealen
er überhaupt zijn. Want als je met Edgar
Davids hebt mogen spelen, heb je dan al
niet het hoogste bereikt?
Als de stadionklok de laatste minuut heeft
laten ingaan, vindt Edgar het tijd om de
balans op te maken. Frank Rijkaard begint
een een-tweetje met Patrick Kluivert, maar
Edgar draagt Kluivert op de bal niet aan
Rijkaard terug te geven, maar zelf te
schieten, met het puntje van het verkeerde
been, zoals de vader, de zoon en de heilige
geest het hem voor de wedstrijd hebben
opgedragen. Eén-nul, Milan kan naar huis,
de beker mee naar Amsterdam. En hier in
Toulouse besluit Edgar om het karwei zelf
maar te klaren, want Kluivert en Rijkaard
doen allebei niet mee en er moet toch een
beslissing worden geforceerd, anders
moeten we nog een half uur verlengen en
hij wilde er vanavond eens een keer niet te
laat in. Uit een hoekschop ontvangt hij iets
buiten het strafschopgebied de bal en
steekt vervolgens het lontje aan. De eerste
horizontale raket in de geschiedenis van de
mensheid ziet het levenslicht. Doelman
Kralj houdt er derdegraads brandwonden
aan over. Guus Hiddink springt drie meter
vijftig hoog. Edgar balt zijn linkervuist en
wordt opgetild door de spelers van Ajax '95
en Oranje '98. Mijn zoon juicht de pannen
van het dak. Ik pak een zakdoek om mijn
ogen droog te maken. En Abraham Lincoln
wordt in een theater in Washington
doodgeschoten door John Booth.
Kennelijk houdt niet iedereen van voetbal.
AJAX MAGAZINE MEI 1999
