oe gelukkig kan
een mens maken?
Of: de relatie tussen Edgar Davids en
Abraham Lincoln op een tribune in Toulouse
Wat gebeurt er lichamelijk met je als je geestelijk in vervoering raakt? Nooit heb
ik me die vraag gesteld, laat staan dat ik heb geprobeerd een antwoord te vinden.
AAaar vanavond, maandag 29 juni 1998, krijg ik het antwoord zomaar in de
schoot geworpen.
Vanavond huil ik van blijdschap. Minuten
lang achtereen. Als een pasgeschoren
schaap zit ik op de tribune. Trillend,
schokkend, machteloos. Mijn hoofd
voorover in mijn handen, mijn ogen rood
en nat. Ik voel me zo gelukkig, dat mijn
lichaam zich gewonnen geeft aan de
vreugde van mijn geest. En alleen maar om
een doelpunt. Een simpel doelpunt in
zoiets triviaals als een voetbalwedstrijd.
Vijfenveertig jaar, ik lijk wel gek.
Rondom het Stadium Municipal van
Toulouse is Circus Oranje neergestreken.
Vanavond speelt hef
nationale elftal van
Nederland tegen
Joegoslavië. De
winnaar plaatst zich
bij de beste acht van
het WK '98. Ik heb
500 Franse francs
voor mijn kaartje
betaald, exclusief
onverwachte opslag
bij de ticketbox. De
treinreis om hier te
komen heeft aardig
door Chris Willemsen
wat gekost, ik betaal niet te weinig voor een
hotelletje, ik moet ook nog een hapje eten,
kortom, Nederland - Joegoslavië gaat mij
een honderdje of acht kosten. En dat alles
terwijl de wedstrijd nota bene rechtstreeks
op de televisie komt. Moet ik niet eens
langs een psychiater?
TQUIOUSE-STAD
LUNDI29 JUIN
Roken en drinken doe ik niet, snuiven en
fuiven evenmin. Maar zodra ik plaats heb
genomen op de tribune, begint mijn
bewustzijn zich spontaan te verruimen. Er
hangt iets merkwaardigs in de lucht. Een
zacht gegons dat zich mengt met broeierige
avondlucht en de echo van vergetelheid.
Voeg daarbij dat ik mijn bril nog niet heb
opgezet en het mag duidelijk zijn dat
vanavond alle remmen los gaan. Om mij
heen zie ik opeens mensen die er niet zijn.
Zoals Piet den Boer van KV Mechelen, die
met zijn vingers 1-0 tegen mij zegt en
zuigend vraagt hoe
het met Danny Blind
is. Schuin voor hem
Louis van Gaal, die
met een paar kranige
karatetrappen wat
ruimte om zich heen
schept. Twee stoelen
achter mij Marco
van Basten, die met
een golfclub
een heel vak
Joegoslaven van een
begerenswaardige
handicap voorziet.
AJAX MAGAZINE MEI 1999