Uit: 'De wondersloffen van Sjakie: Wereldkampioen', Fred Baker (tekst) en
Mike Western (tekeningen), Heemstede/Londen, 1998
ontbreekt. Het meest dramatische in
voetbal zou voor mij nog de
transferpolitiek zijn. Daar zou je iets moois
van kunnen maken: handel in mensen,
exploitatie van talenten.'
GdJ: 'Toch biedt voetbal genoeg waarvan
striptekenaars gebruik kunnen maken. Kijk
naar Italië, naar Maradona met z'n coke-
snuiverij. Films over honkbal of biljarten
gaan over meer dan honkbal en biljarten.
The Natural met Robert Redford, The
Colour of Money met Tom Cruise, dat zijn
films die ook gaan over liefde, menselijk
falen, drankzucht, uitgerangeerd zijn,
noem maar op. Ik wou wel even kwijt dat
ik een voetbalstrip maak. 'Krijter' in Hard
Gras
HK: 'Ja, toe maar: Sjakie en zijn
wondersloffen. Vreselijk. Ik hou helemaal
niet van Engelse strips. Totale truttigheid.
En het mooie is dat de tekenaars van Sjakie
geen Engelsen, maar Spanjaarden zijn.
Sjakie heeft ook wel een erg oud koppie.
De hele strip ademt een jaren-vijftigsfeer.'
GdJ: 'Zo'n strip als Sjakie valt buiten mijn
belevingswereld. Ik ken het niet, ik wil het
niet kennen. Ik hou van voetbal, ik hou
van strips. Maar vroeger al sloeg ik in de
Pep of Robbedoes categorisch iedere
voetbalstrip over. Roel Dijkstra, Ronnie
Hansen, Roy van de Rovers. Van die
realistische strips, met mannen met van die
vreselijke koppen. Striptekenaars zijn
nikkertjes. Het gaat ze toch vooral om de
leuke jongens in
hun heel korte
broekjes. Homo
er otiek ten top.
Mag ik even wijzen
op nummer 2? Die
ligt niet zomaar in
het gras met z'n
kontje fier
omhoog. Ik zou
het wel leuk
vibden als er een
cd-rom uitkwam
die liet zien wat er
gebeurt als Sjakie
en de jongens na
afloop van de
- wedstrijd gaan
douchen.
Wat opvalt: al die strips zijn totaal
humorloos. Maar voetbal is dan ook
humorloos. Luister naar wat die jongens er
na een wedstrijd uitkramen. "Ja... eh...
Ging w'l aardig... goed g'functioneerd..."
Voetballers kunnen iets leren van de
luchtigheid van Rintje Ritsma. Voetballers
hebben geen gevoel voor humor. Ja, stront
in eikaars voetbalschoenen doen, de DWS-
humor van Frits Flinkevleugel. Of Ruud
Krol en Wim Suurbier die Knabbel en
Schnabbel spelen. God-o-God, wat leuk.
Voetballers zijn zeikerds. Hoe meer geld ze
verdienen, hoe meer ze zeiken. Ze moeten
daar echt mee ophouden. Het keert zich zo
meteen tegen ze; er is straks geen mens
meer die ze nog serieus neemt. Aan de
andere kant: voetballers worden wel over
iedere scheet doorgezeken. Als
striptekenaar hebben wij het voordeel dat
er geen camera op
ons gericht staat als
we van ons werk
naar huis gaan. "Ja...
eh... K'wenie... Ging
nie-lekker v'ndaag...
Beetje uit vorm...
Moet nodig wat
gaan doen aan m'n
zwart-wit-
verdeling...".'
HK: 'Voetbal en
humor... Laat me
even citeren uit een
Voetbal
International die 'Planeet Kamagurka'
hier voor me ligt. Luister even naar wat bij
bij Roda JC aan "voetbalhumor"
plaatsvindt: We hebben een keer de
autosleutels van Bob Peeters verwisseld. Arno
Doomernik heeft toen van een afstandje die
wagen staan bedienen. Open, dicht, open
dicht. Bob begreep er niets van. Wij lachen
natuurlijk. Moet ik meer zeggen? Pas als ze
gestopt zijn bestaat de kans dat voetballers
interessante mensen worden. Sjaak Swart,
Piet Keizer, Marco van Basten: dat zijn
mensen met meer dan alleen benen.
Spelers die nog actief zijn maken op mij
een wezenloze indruk. Goed mogelijk dat
ze thuis enorm leuk zijn, dat ze dan
voortdurend bezig zijn autosleuteltjes te
verwisselen. Individuele sporters zijn
grotere persoonlijkheden dan
teamsporters. Johan Cruijff of Marco van
Basten zijn dan ook totaal geen
teamsporters. Dat zijn de individualisten
bij uitstek. Van Basten, die zich totaal niet
meer voetbal bemoeit: het is een uiting van
een sterk karakter. Hij gaat autoracen,
golfen, tennissen.'
HK GdJ: 'Kamagurka.'
GdJ: 'Flauw, extreem flauw. Ik zou dit niet
durven maken. Ik kan nog steeds lachen
om Kamagurka. Maar hij is minder scherp
en grappig dan vroeger. Hij gelooft dat
alles wat-ie maakt kunst is. Bij Kamagurka
gebeurt hetzelfde als wat Toon Hermans
overkomt. Diep, scherp, doordacht, wordt
nu opeens over die man gezegd. Maar het
is niet meer dan prietje-frietje-grietje.
Flauwekul dus.'
HK: 'Helaas is er iemand geweest die
Kamagurka, in: NRC Handelsblad, 2 februari 1999
AiAX MAGAZINE APRIL 1999
