profvoetbal hebben veroverd. Zoals
Michel van Oostrum, die het heel
goed doet bij Emmen. Danny
Landzaat, die via MW straks toch
maar bij Willem II kan voetballen.'
'Wat voor de kinderen, maar ook
voor mij, hoogtepunten zijn, is het
spelen van toernooitjes in het
buitenland. Het liefst zit ik met die
kinderen bij elkaar in één
onderkomen. Soms verblijven we bij
gastgezinnen, maar dat vind ik minder
geslaagd. Ik heb ze het liefst allemaal bij
elkaar.
Twee jaar terug zijn we met de
allerkleinsten naar Italië geweest. Dat was
een enorme belevenis. Jongetjes van acht
en negen jaar die nog nooit zo ver geweest
waren. Nog nooit gevlogen hadden. En de
belangstelling die ze krijgen. Op Schiphol
al, als ze in hun Ajax-pak daar rond lopen.
Sommigen waren nog nooit langer dan een
dag van huis geweest. En nu gingen ze
zeven dagen weg. En als je dan ook nog
goed presteert - we werden derde - tegen
wat oudere jongens die fysiek sterker zijn,
dan is dat onvergetelijk. Ze speelden tegen
'De laatste jaren spelen we met de E-tjes in
de D-competitie. Omdat de KNVB de
E-tjes van elftal heeft teruggebracht tot een
zevental. Met een paar andere
Amsterdamse clubs wilden wij dat niet.
Dus hebben we onze E-tjes ondergebracht
in de D-competitie. In het begin was dat
wel moeilijk, want je speelt tegen jongens
die twee jaar ouder zijn. Maar als je ziet dat
we vorige week tegen EDO uit Haarlem,
een gerenommeerde club, met 6-1 winnen
,moet je er niet aan denken dat we nog in
de E-competitie zouden spelen.'
Tijdens het interview staan we op de wal
die tussen het hoofdveld van de Toekomst
en een bijveld ligt en kijken we naar een
wedstrijd van de A2 tegen het tweede
juniorenelftal van FC Zwolle. Nou,ja,
kijken we? Van Teunenbroek kijkt. Hij
heeft zich zo opgesteld dat hij de wedstrijd
kan blijven volgen, terwijl ik - terwille van
het interview - met mijn rug naar het spel
sta. En wel dermate dat als hij opmerkt dat
Ajax een penalty krijgt en ik opmerk, dat
we dan eindelijk wellicht een doelpunt te
zien krijgen, hij zegt: 'Nee, het is al 1-0. Dat
heb jij niet gezien, maar ik wel.' Als de
wedstrijd afgelopen is - Ajax wint krap met
2-1 - spoedt Van Teunenbroek zich naar
zijn auto. Want zijn elftal speelt die
middag nog in Almere.
Juventus, AC Milan, Bologna etcetera, dat
maakt een onuitwisbare indruk bij die
jongetjes. Dat is een happening.'
AJAX MAGAZINE APRIL 1999