profvoetbal hebben veroverd. Zoals Michel van Oostrum, die het heel goed doet bij Emmen. Danny Landzaat, die via MW straks toch maar bij Willem II kan voetballen.' 'Wat voor de kinderen, maar ook voor mij, hoogtepunten zijn, is het spelen van toernooitjes in het buitenland. Het liefst zit ik met die kinderen bij elkaar in één onderkomen. Soms verblijven we bij gastgezinnen, maar dat vind ik minder geslaagd. Ik heb ze het liefst allemaal bij elkaar. Twee jaar terug zijn we met de allerkleinsten naar Italië geweest. Dat was een enorme belevenis. Jongetjes van acht en negen jaar die nog nooit zo ver geweest waren. Nog nooit gevlogen hadden. En de belangstelling die ze krijgen. Op Schiphol al, als ze in hun Ajax-pak daar rond lopen. Sommigen waren nog nooit langer dan een dag van huis geweest. En nu gingen ze zeven dagen weg. En als je dan ook nog goed presteert - we werden derde - tegen wat oudere jongens die fysiek sterker zijn, dan is dat onvergetelijk. Ze speelden tegen 'De laatste jaren spelen we met de E-tjes in de D-competitie. Omdat de KNVB de E-tjes van elftal heeft teruggebracht tot een zevental. Met een paar andere Amsterdamse clubs wilden wij dat niet. Dus hebben we onze E-tjes ondergebracht in de D-competitie. In het begin was dat wel moeilijk, want je speelt tegen jongens die twee jaar ouder zijn. Maar als je ziet dat we vorige week tegen EDO uit Haarlem, een gerenommeerde club, met 6-1 winnen ,moet je er niet aan denken dat we nog in de E-competitie zouden spelen.' Tijdens het interview staan we op de wal die tussen het hoofdveld van de Toekomst en een bijveld ligt en kijken we naar een wedstrijd van de A2 tegen het tweede juniorenelftal van FC Zwolle. Nou,ja, kijken we? Van Teunenbroek kijkt. Hij heeft zich zo opgesteld dat hij de wedstrijd kan blijven volgen, terwijl ik - terwille van het interview - met mijn rug naar het spel sta. En wel dermate dat als hij opmerkt dat Ajax een penalty krijgt en ik opmerk, dat we dan eindelijk wellicht een doelpunt te zien krijgen, hij zegt: 'Nee, het is al 1-0. Dat heb jij niet gezien, maar ik wel.' Als de wedstrijd afgelopen is - Ajax wint krap met 2-1 - spoedt Van Teunenbroek zich naar zijn auto. Want zijn elftal speelt die middag nog in Almere. Juventus, AC Milan, Bologna etcetera, dat maakt een onuitwisbare indruk bij die jongetjes. Dat is een happening.' AJAX MAGAZINE APRIL 1999

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 203