Co Adriaanse, technisch
directeur te Tilburg en
verzamelaar van
voetbaluitdrukkingen.
De legendarische Den
Haag-trainer Rinus
Loof, overleden in 1997,
bezat het copyright van
tal van Haagse
voetbaluitdrukkingen.
Foto: ANP
Foto: Yvonne Witte
speel die Brard nog 's door z'n stokken.' En
als dat dan binnen een paar minuten
gebeurde, glom ik van oor tot oor, want ik
had weer voor een historisch moment in
het Nederlandse voetbal gezorgd. En als
dan de tweede helft Johnny Dusbaba aan
onze kant liep en ik schreeuwde: 'Sjon, kijk
eens of Vreijsen platjes heeft,' dan lachte
Johnny en greep de arme Feyenoord-
rechtsbuiten bij het volgende duel vol in
het kruis.
Den Haag was de stad
Ik weet niet wanneer Co Adriaanse is
begonnen met het verzamelen van
voetbaluitdrukkingen. Zeker is in elk geval
dat hij er in zijn Haagse tijd een flinke
hoeveelheid heeft kunnen scoren. Nergens
op de wereld bevinden zich namelijk
voetballers die inventiever zijn dan
Hagenaars. Gebaseerd op de principes van
recht voor z'n raap en de kortste weg is vaak
ook de snelsteverzint de Hagenaar
uitdrukkingen waar je bij staat. Het halve
bargoense woordenboek vindt zijn
oorsprong in Den Haag. In café en
kleedkamer worden wekelijks
uitdrukkingen geboren die de literatuur
ontstijgen. In Den Haag napraten over een
wedstrijd, pilsje in de hand, bitterballetje
binnen bereik, leidt tot proza waar de
heren Mulisch, Grünberg, Voskuil en Van
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999
der Heijden een zalige punt aan kunnen
zuigen. Ik vermoed dat Co op dit moment
in Tilburg ernstig tekortkomt, maar kan
daar slechts naar gissen. Brabanders zijn
onberekenbaar, maar Co is een kanjer, dus
wie weet slaat hij zich erdoorheen.
Ome Rinus Loof
In de tijd dat ik bij de selectie van FC Den
Haag zat - ik speelde in het tweede -
kwamen er elke week de meest fantastische
uitdrukkingen bij. Ze ontstonden meestal
rondom een persoon, een speler. Zo
hadden wij de geniale rechtsbuiten René
Pas, die, zoals alle genieën, ook wel eens
een dag had dat niets hem lukte en we
beter met een etalagepop als rechtsbuiten
hadden kunnen spelen. Dan werd er in de
rust tegen de arme Pas geroepen dat hij
maar beter thuis de kunstbloemen water
kon gaan geven, omdat hij vandaag nog
geen tramhuisje passeerde, al stond het nog
zo stil. En aN hij de ene dot van een kans
na de andere miste, dan kwam trainer
Rinus Loof zijn dug-out uit, maakte van
zijn handen een toeter en vroeg
schreeuwend aan Pas of hij op lijn 11 stond
te wachten. Dezelfde Rinus Loof overigens,
hij overleed in december 1997 op 81-jarige
leeftijd, brulde tegen zijn verdedigers
'Hoek of Holland!', wanneer ze onder druk
stonden en de bal zo ver mogelijk moesten
wegroeien, want op netjes uitverdedigen
had Rinus het niet erg begrepen.
De laatste klassieker
Het was een gedenkwaardige Ajax -
Feyenoord. April 1977, Ajax op weg naar
weer een kampioenschap, maar met
Feyenoord op bezoek in het Olympisch
Stadion wist je het maar nooit. (Vreemd:
twintig jaar later is de Meer dood, het
Olympisch stadion een ruïne, maar Ajax -
Feyenoord nog onverminderd een
klassieker. Traditie is kennelijk
onuitroeibaar.) Johnny en Tscheu-la
beiden in de basis, Johnny en Tscheu-la
beiden de donderdag voor de wedstrijd
met mij en nog een paar vrienden in The
Sands, de leukste bar van Nederland, in de
Haagse Javastraat, waar een aangeklede
kipsaté niet onderdeed voor een
vijfsterrenmenu bij Fagel. Johnny en
Tscheu-la dronken geen druppel alcohol.
Spa rood, we werden er flauw van. Die
95
