In het voetbal heb je soms mensen die
zichzelf overschatten. Voor een trainer is
het de kunst om ervoor te zorgen dat
iedereen dat doet waar hij goed in is, en
een ander laat doen waar die weer goed in
is. Als de juiste man dan op de juiste plaats
staat, krijg je balans in je elftal en kan het
geheel tot resultaat komen.
De spelers die buiten de basis vallen, zijn
nu groter in aantal dan vroeger. En
daarmee is zo'n groep als geheel ook
moeilijker beheersbaar, je moet zo
duidelijk mogelijk zijn. Soms is dat
moeilijk. Het gaat er ook om dat je zoveel
mogelijk spelers gemotiveerd houdt, ook
spelers die er net niet bij zitten. Maar je
moet altijd iemand kunnen aanspreken op
zijn plichten. Ze krijgen betaald, dus
moeten ze ook werken.
Ik kan me wel inleven in zo'n speler. Ik kan
ook met hem meeleven, maar ik weet niet
of dat zin heeft. Of zo'n speler op dat
medeleven zit te wachten. Maar als ik
iemand een vervelende mededeling heb
moeten doen, en ik zit in mijn auto op weg
naar huis, dan vraag ik me wel af hoe zo
iemand op dat moment in zijn auto zit.
Niet dat het daarmee voor hem of voor mij
verandert.
Toen ik speler was, heb ik me ook nooit
verplaatst in de trainer. Ik was te veel op
mezelf gericht. Dat je als trainer begrip
krijgt van je spelers, is misschien dan ook
te veel gevraagd. Het gaat meer om
acceptatie.'
Zoals toen Van Gaal jou naar links opschoof
en Jonk op jouw plaats neerzette?
Wouters: 'Van Gaal had gelijk. Ik ging naar
links. Jonk zag sneller diepte en met mij op
links had je toch weer evenwicht. Alleen
vond ik dat je dan beter een controlerende
speler kon halen die ook nog links was. Ik
kwam zelf beter tot mijn recht in het
midden. Maar vanuit het teambelang vond
ik het wel een reële omzetting. Ik zei: al zet
je me rechtsbuiten, dan doe ik het.
Daarvoor voetbalde ik te graag. Je kunt het
als trainer uitleggen en begrip vragen, maar
het is altijd aan de speler of hij zich
neerlegt bij jouw denkbeelden.'
Gezelligheid
Ajax is veranderd in vergelijking met de
periode dat Wouters als speler voor de club
actief was. De organisatie groeide explosief;
het onderkomen ook. Ook bij de huidige
trainer is een zekere nostalgie te bespeuren.
Wouters: 'Het is nu veel commerciëler
geworden. De belangen zijn nog groter. En
daardoor, of mede daardoor heeft het
voetbal aan gezelligheid verloren. Er is een
groter verloop in het elftal. De Meer was
intiemer dan de ArenA. Het spelershome
was veel gezelliger. Hier is het twee keer zo
groot; er komen twee keer zoveel mensen
binnen. Dat grote bruine leren bankstel
staat er niet. Als je in de Meer
binnenkwam, leek het op een bruine kroeg.
Nu is het wat sterieler. Terwijl je in het
spelershome toch normaal gesproken
begon met het napraten over de wedstrijd.
Nu vinden spelers elkaar bijna niet meer
terug'.
Keuzes in ambitie
Het is opvallend hoe snel de nieuwe trainer
wordt geaccepteerd. Het vertrouwen is
groot, ondanks de geringe ervaring als
trainer. Maar het werkelijke klaroengeschal
laat op zich wachten. Daarvoor is Ajax te
ver achterop geraakt in de competitie, en te
snel uitgeschakeld in de Champions
League. Op dit moment lijkt er weinig over
van de club die kort geleden de
voetbalwereld regeerde, met een
poldermodel dat grote internationale
waardering kreeg. Maar de somberte wordt
wellicht te snel omarmd. Want zo leek
Olsen vorig jaar nog een nieuw Ajax-rijk te
zijn begonnen. De hegemonie was weer
aanstaande. Een halfjaar later is Olsen niet
meer in dienst.
Wouters: 'De mensen vergeten wel heel erg
gemakkelijk dat hij in zijn eerste jaar
kampioen is geworden en de beker heeft
gewonnen.'
Ben je niet bang dat jou zoiets overkomt?
Wouters: 'Dat zal best wel een keer
gebeuren. Maar ook dat gebeurt niet alleen
in het voetbal. Het gebeurt ook in het
bedrijfsleven. Jan Timmer kan het ene
moment zijn bedrijf redden en opnieuw
opbouwen en het volgende moment gaat
er van alles mis. Dan moet Timmer er ook
uit. Alleen, in het voetbal is het tempo
misschien wat hoger. Omdat het resultaat
veel sneller zichtbaar is. Maar het zijn geen
dingen waar ik me druk over maak. Daar
kun je niet bij stilstaan. Je moet je ervoor
afsluiten en je eigen weg zien te gaan.
De volgorde is nu: eerst goed voetballen en
dan winnen. En daarna komen de prijzen
vanzelf. Maar goed voetballen, volgens een
bepaalde lijn die je in je hoofd hebt, is een
proces dat tijd nodig heeft. Ik wil eerst
zorgen dat alles gaat zoals ik wil. Een keuze
in je ambities maak je in zoverre, dat je
bezig bent om op de langere termijn weer
tot succes te komen. Dat betekent dat je je
dit jaar richt op de tweede plaats. Dat is
geen prijs, maar wel succes, gerekend
vanuit dit uitgangspunt.'
■mmm
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999