In het voetbal heb je soms mensen die zichzelf overschatten. Voor een trainer is het de kunst om ervoor te zorgen dat iedereen dat doet waar hij goed in is, en een ander laat doen waar die weer goed in is. Als de juiste man dan op de juiste plaats staat, krijg je balans in je elftal en kan het geheel tot resultaat komen. De spelers die buiten de basis vallen, zijn nu groter in aantal dan vroeger. En daarmee is zo'n groep als geheel ook moeilijker beheersbaar, je moet zo duidelijk mogelijk zijn. Soms is dat moeilijk. Het gaat er ook om dat je zoveel mogelijk spelers gemotiveerd houdt, ook spelers die er net niet bij zitten. Maar je moet altijd iemand kunnen aanspreken op zijn plichten. Ze krijgen betaald, dus moeten ze ook werken. Ik kan me wel inleven in zo'n speler. Ik kan ook met hem meeleven, maar ik weet niet of dat zin heeft. Of zo'n speler op dat medeleven zit te wachten. Maar als ik iemand een vervelende mededeling heb moeten doen, en ik zit in mijn auto op weg naar huis, dan vraag ik me wel af hoe zo iemand op dat moment in zijn auto zit. Niet dat het daarmee voor hem of voor mij verandert. Toen ik speler was, heb ik me ook nooit verplaatst in de trainer. Ik was te veel op mezelf gericht. Dat je als trainer begrip krijgt van je spelers, is misschien dan ook te veel gevraagd. Het gaat meer om acceptatie.' Zoals toen Van Gaal jou naar links opschoof en Jonk op jouw plaats neerzette? Wouters: 'Van Gaal had gelijk. Ik ging naar links. Jonk zag sneller diepte en met mij op links had je toch weer evenwicht. Alleen vond ik dat je dan beter een controlerende speler kon halen die ook nog links was. Ik kwam zelf beter tot mijn recht in het midden. Maar vanuit het teambelang vond ik het wel een reële omzetting. Ik zei: al zet je me rechtsbuiten, dan doe ik het. Daarvoor voetbalde ik te graag. Je kunt het als trainer uitleggen en begrip vragen, maar het is altijd aan de speler of hij zich neerlegt bij jouw denkbeelden.' Gezelligheid Ajax is veranderd in vergelijking met de periode dat Wouters als speler voor de club actief was. De organisatie groeide explosief; het onderkomen ook. Ook bij de huidige trainer is een zekere nostalgie te bespeuren. Wouters: 'Het is nu veel commerciëler geworden. De belangen zijn nog groter. En daardoor, of mede daardoor heeft het voetbal aan gezelligheid verloren. Er is een groter verloop in het elftal. De Meer was intiemer dan de ArenA. Het spelershome was veel gezelliger. Hier is het twee keer zo groot; er komen twee keer zoveel mensen binnen. Dat grote bruine leren bankstel staat er niet. Als je in de Meer binnenkwam, leek het op een bruine kroeg. Nu is het wat sterieler. Terwijl je in het spelershome toch normaal gesproken begon met het napraten over de wedstrijd. Nu vinden spelers elkaar bijna niet meer terug'. Keuzes in ambitie Het is opvallend hoe snel de nieuwe trainer wordt geaccepteerd. Het vertrouwen is groot, ondanks de geringe ervaring als trainer. Maar het werkelijke klaroengeschal laat op zich wachten. Daarvoor is Ajax te ver achterop geraakt in de competitie, en te snel uitgeschakeld in de Champions League. Op dit moment lijkt er weinig over van de club die kort geleden de voetbalwereld regeerde, met een poldermodel dat grote internationale waardering kreeg. Maar de somberte wordt wellicht te snel omarmd. Want zo leek Olsen vorig jaar nog een nieuw Ajax-rijk te zijn begonnen. De hegemonie was weer aanstaande. Een halfjaar later is Olsen niet meer in dienst. Wouters: 'De mensen vergeten wel heel erg gemakkelijk dat hij in zijn eerste jaar kampioen is geworden en de beker heeft gewonnen.' Ben je niet bang dat jou zoiets overkomt? Wouters: 'Dat zal best wel een keer gebeuren. Maar ook dat gebeurt niet alleen in het voetbal. Het gebeurt ook in het bedrijfsleven. Jan Timmer kan het ene moment zijn bedrijf redden en opnieuw opbouwen en het volgende moment gaat er van alles mis. Dan moet Timmer er ook uit. Alleen, in het voetbal is het tempo misschien wat hoger. Omdat het resultaat veel sneller zichtbaar is. Maar het zijn geen dingen waar ik me druk over maak. Daar kun je niet bij stilstaan. Je moet je ervoor afsluiten en je eigen weg zien te gaan. De volgorde is nu: eerst goed voetballen en dan winnen. En daarna komen de prijzen vanzelf. Maar goed voetballen, volgens een bepaalde lijn die je in je hoofd hebt, is een proces dat tijd nodig heeft. Ik wil eerst zorgen dat alles gaat zoals ik wil. Een keuze in je ambities maak je in zoverre, dat je bezig bent om op de langere termijn weer tot succes te komen. Dat betekent dat je je dit jaar richt op de tweede plaats. Dat is geen prijs, maar wel succes, gerekend vanuit dit uitgangspunt.' ■mmm AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 38