terug aan wal, at je wat en praatte je met elkaar. Doordat de kinderen erbij waren, heb je snel contact. Je ziet je collega als vader. En je ziet hoe iemand met zijn vrouw omgaat. Kortom, je leert iemand als persoon kennen, als mens. Dat vind ik meer teambuilding dan die vergezochte evenementen. Toen ik bij Utrecht kwam was iets als teambuilding misschien ook wel wat gemakkelijker. Daarom is het nu waarschijnlijk ook belangrijker. Bij Utrecht hadden we allemaal dezelfde komaf. Dat was de grootst denkbare teambuilding en de simpelste. We wisten waar we vandaan kwamen en welke achtergrond we hadden. Niet dat we allemaal vrienden waren, maar dat hoeft ook helemaal niet. Als je maar wel van elkaar weet hoe je als mens bent. Dat vind ik belangrijker dan dat je erachter komt dat iemand bang is om door een snelstromend Ardennenriviertje naar de overkant te komen. Als je weet hoe iemand als mens is, begrijp je hem op het veld ook beter. Ik kon nogal tekeergaan. Maar als je mij persoonlijk kende en je maakte me tierend op het trainingsveld of in het stadion mee, dan wist je dat ik dat deed vanuit mijn beleving van het voetbal. Pas dan kun je het misschien accepteren. Mensen zijn op het werk toch anders. Ik vind het ook belangrijk dat de spelers weten wie ik als mens ben. Als speler vond ik dat ook fijn. Ik kende al mijn trainers vrij goed. Michels had door zijn verleden de meeste afstand, hoewel hij toen al een stuk milder was. Ik zou benieuwd zijn naar Ernst Happel, die als trainer overkwam als een bullebak. Hoe was die nou als hij niet met voetbal bezig was? Als trainer ben je wel meer jezelf dan als voetballer.' Stratenmakers Michael van Praag had het over een gebrekkige inzet en over groepjesvorming onder Olsen. Na zijn tumultueuze vertrek gaf Frank de Boer toe dat de aanpak van Wouters hem aansprak omdat profvoetballers nu eenmaal achter de vodden gezeten moeten worden. Het versterkte de wijdverspreide gedachte dat voetballers lui zijn. Wouters: 'Dat zijn hokjes. En dooddoeners. Net als: voetbal is een jungle; als je niet voldoet, moet je weg. Maar volgens mij is het overal zo. Ook in een ander bedrijf. Als je als chef tien man onder je hebt werken, moet je die ook achter de vodden zitten. Drie niet, zeven wel. Je moet aangeven wat je verwacht, wat het doel is dat gehaald moet worden en wat iedereen daarin voor taak heeft. Als je leiding geeft aan tien stratenmakers, zullen er drie zijn die hun taak heel serieus opvatten, maar er zullen er ook drie of vier zijn die denken dat ze niets hoeven te doen. Als je twee kinderen hebt, zal de ene moeiteloos volgens jouw regels leven en de ander probeert er alleen maar tussendoor te glippen. In het voetbal wordt je alleen harder afgerekend op het resultaat. Als je als stratenmaker twee vierkante meter van het doel bent gebleven, is dat een minder groot drama, over het algemeen, dan dat je het als voetballer net niet hebt kunnen redden. AJAXMAGAZINE EEBRUARI 1999 37

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 37