die die neiging hebben. Dat is normaal.
Maar ik vind dat het bij je vak hoort om
erover na te denken.'
Breken met het verleden
Wie Wouters als speler voor de geest haalt,
ziet een complete voetballer. Functionele
techniek, lepe steekballetjes, enthousiaste
inzet met een niet onaanzienlijke fysieke
en verbale weerbaarheid. Wouters had
soms een verwoestende uitwerking op zijn
omgeving. Tegenstanders kon hij letterlijk
breken; medespelers in overdrachtelijke
zin. In zijn niet aflatende drang om het
spel naar zijn inzichten te laten verlopen,
kon hij een medespeler volledig de grond
in schelden. Sommigen die dachten een
mooi baantje te hebben als prof kwamen
van een koude kermis thuis. Het door
Wouters geliefde groepsproces werd door
hem zelf regelmatig onder druk gezet.
Wouters: 'Als speler was het vaak
corrigeren, maar ook soms misschien
meer het afbreken van een medespeler.
Dat kwam dan doordat je zelf zo in de
wedstrijd zat, dat je je liet meeslepen. Ik
probeerde dan ook iemand scherp te
houden of te krijgen. Vaak was het het
uiten van een eigen frustratie. Onbewust.
Als het niet liep, of er werden onnodige
fouten gemaakt, wilde ik het veranderen.
Soms was het ook omdat ik zelf slecht
speelde, of gewoon omdat we dreigden te
verliezen. Nu heb ik die emoties ook niet
meer. Dat komt doordat je als trainer toch
anders in een wedstrijd zit. Er is meer
afstand als je op de bank zit. En bovendien
zou het weinig zin hebben om het als
trainer op dezelfde manier te doen. Het
effect is twijfelachtig. De helft van de tijd
kwam het zoals ik het als speler deed, ook
niet over.'
Groepsproces
Bij FC Utrecht werd de jonge Wouters in
eerste instantie door Henk Vonk getraind.
Hij had zich duidelijk laten inspireren
door Wiel Coerver, waardoor Wouters
leerde kappen en draaien als Frans
Thijssen. Maar ook was het een trainer die
oog had voor een instrument dat later zou
worden aangeduid met de term
teambuilding. Vonk zorgde ervoor dat er
feestjes waren, waar ook alle ouders bij
aanwezig waren. En hij was persoonlijk
geïnteresseerd in zijn spelers.
Wouters: 'Ik ben wel met teambuilding
bezig. Alleen geloof ik niet in dingen als
naar de Ardennen gaan, of met z'n allen op
een zeilboot. Hoewel dat leuke dingen
zlouden kunnen zijn om te doen, zie ik ze
als instrument voor teambuilding niet
zitten. Als je bijvoorbeeld naar de
Ardennen gaat voor een survival, en je
moet over een hoog touw klimmen, terwijl
je het niet durft omdat je, zoals ik,
hoogtevrees hebt, wil dat toch nog niet
zeggen dat je dan op het veld ook de groep
in de steek zou laten? Ik zie daar niet de
samenhang van met het voetbal. Ik vind
het dan alleen maar van persoonlijkheid
getuigen als je zegt: sorry, ik heb
hoogtevrees, ik doe dit niet. Dat lijkt mij
beter dan dat je je toch verplicht voelt ten
opzichte van zo'n groep en dat je het dan
toch doet. Bij Bayern München hadden we
de eerste kennismakingsdag. Dat was aan
het water, de Starnberger See als ik het
goed heb. Het was een soort familiedag,
met vrouwen en kinderen erbij. Zelfs de
honden waren uitgenodigd. Er was een
barbecue; er stonden springkussens voor
de kinderen; je kon op van die grote
banden achter een boot aan. Of je ging
varen met kleine groepjes. Dan kwam je
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999