die die neiging hebben. Dat is normaal. Maar ik vind dat het bij je vak hoort om erover na te denken.' Breken met het verleden Wie Wouters als speler voor de geest haalt, ziet een complete voetballer. Functionele techniek, lepe steekballetjes, enthousiaste inzet met een niet onaanzienlijke fysieke en verbale weerbaarheid. Wouters had soms een verwoestende uitwerking op zijn omgeving. Tegenstanders kon hij letterlijk breken; medespelers in overdrachtelijke zin. In zijn niet aflatende drang om het spel naar zijn inzichten te laten verlopen, kon hij een medespeler volledig de grond in schelden. Sommigen die dachten een mooi baantje te hebben als prof kwamen van een koude kermis thuis. Het door Wouters geliefde groepsproces werd door hem zelf regelmatig onder druk gezet. Wouters: 'Als speler was het vaak corrigeren, maar ook soms misschien meer het afbreken van een medespeler. Dat kwam dan doordat je zelf zo in de wedstrijd zat, dat je je liet meeslepen. Ik probeerde dan ook iemand scherp te houden of te krijgen. Vaak was het het uiten van een eigen frustratie. Onbewust. Als het niet liep, of er werden onnodige fouten gemaakt, wilde ik het veranderen. Soms was het ook omdat ik zelf slecht speelde, of gewoon omdat we dreigden te verliezen. Nu heb ik die emoties ook niet meer. Dat komt doordat je als trainer toch anders in een wedstrijd zit. Er is meer afstand als je op de bank zit. En bovendien zou het weinig zin hebben om het als trainer op dezelfde manier te doen. Het effect is twijfelachtig. De helft van de tijd kwam het zoals ik het als speler deed, ook niet over.' Groepsproces Bij FC Utrecht werd de jonge Wouters in eerste instantie door Henk Vonk getraind. Hij had zich duidelijk laten inspireren door Wiel Coerver, waardoor Wouters leerde kappen en draaien als Frans Thijssen. Maar ook was het een trainer die oog had voor een instrument dat later zou worden aangeduid met de term teambuilding. Vonk zorgde ervoor dat er feestjes waren, waar ook alle ouders bij aanwezig waren. En hij was persoonlijk geïnteresseerd in zijn spelers. Wouters: 'Ik ben wel met teambuilding bezig. Alleen geloof ik niet in dingen als naar de Ardennen gaan, of met z'n allen op een zeilboot. Hoewel dat leuke dingen zlouden kunnen zijn om te doen, zie ik ze als instrument voor teambuilding niet zitten. Als je bijvoorbeeld naar de Ardennen gaat voor een survival, en je moet over een hoog touw klimmen, terwijl je het niet durft omdat je, zoals ik, hoogtevrees hebt, wil dat toch nog niet zeggen dat je dan op het veld ook de groep in de steek zou laten? Ik zie daar niet de samenhang van met het voetbal. Ik vind het dan alleen maar van persoonlijkheid getuigen als je zegt: sorry, ik heb hoogtevrees, ik doe dit niet. Dat lijkt mij beter dan dat je je toch verplicht voelt ten opzichte van zo'n groep en dat je het dan toch doet. Bij Bayern München hadden we de eerste kennismakingsdag. Dat was aan het water, de Starnberger See als ik het goed heb. Het was een soort familiedag, met vrouwen en kinderen erbij. Zelfs de honden waren uitgenodigd. Er was een barbecue; er stonden springkussens voor de kinderen; je kon op van die grote banden achter een boot aan. Of je ging varen met kleine groepjes. Dan kwam je AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 35