moet niet aan de actualiteit komen, want iedereen kent de uitslag al.' Artistiekerig Het maken van een film, of het nu gaat om drama of documentaire, lijkt wel wat op voetbal, zegt Haanstra. Het team van acteurs en crew waaraan hij als regisseur vorm en leiding moet geven, gelijk de trainer. De draaiperiodes waarin een filmcrew is opgesloten, gelijk een trainingskamp. De spanning tijdens de voorbereiding, gelijk de druk op het elftal dat toewerkt naar een grote wedstrijd. 'Maar als de camera eenmaal draait ben ik die spanning totaal kwijt. Je probeert iedere scène zo goed mogelijk te doen. Ik ben dan alleen bezig met wat ik voor ogen heb, met wat ik wil bereiken. Voel me niet onder druk staan van opdrachtgevers, producenten of wat de kijker er van zal vinden. Voor Wij Alexander hebben we acht maanden gedraaid. Ik zou totaal gesloopt zijn als ik iedere dag aan kijk- en waarderingscijfers zou moeten denken. Ik kan me niet voorstellen dat een trainer tijdens de wedstrijd wel aan zulke dingen denkt.' Het team, de samenwerking binnen het team: bij film is het even belangrijk als bij voetbal. Crew en cast zijn soms maandenlang tot elkaar veroordeeld. Het liefst is Haanstra dan ook veroordeeld tot wat leuke mensen. Werken aan een film moet, net als hij ooit zag bij zijn vader, wel in een goede sfeer plaatsvinden. 'Een acteur kan nog zo goed zijn, maar als ik er niet mee overweg kan houdt het op. Ik ben niet dol op artistiekerige, gewichtig doenerige types. In een grote productie heb je een aantal belangrijke rollen. Maar een groot deel van de acteurs heb je één, twee of drie dagen nodig. Het komt voor dat acteurs zich daar te goed voor voelen. Ik ben maar wat blij als ze dat meteen zeggen. Er zijn geen kleine rollen, wel kleine acteurs. Ik las laatst dat Frits Flinkeveugel indertijd bij DWS moppentappend het veld op kwam. Maar als er werd afgetrapt was het over met de pret. Dat is de manier waarop ik het liefst werk. Veel lachen, maar bloedserieus en geconcentreerd aan de slag zodra de klap voor de camera heeft geklonken.' Haanstra is trouw aan hen met wie de 'Logisch dat er wordt gefloten als het slecht gaatr maar individuen eruit halen en die aanpakken, nee' samenwerking goed verloopt. Met cameraman Dirk Teenstra vormt hij al tijden een vast koppel. Ze voelen elkaar aan, delen dezelfde ideeën over film. Vervelend alleen dat de regisseur het nooit met z'n cameraman over voetbal kan hebben: Teenstra heeft er niets mee. 'Klein gebrek, geen bezwaar.' Met geduld heeft Haanstra de handicap van zijn cameraman weggemasseerd. Veel praten, daarna Voetbalkoorts, het klaag- én loflied over Arsenal van Nick Hornby laten lezen. 'Hij heeft het licht gezien toen we bezig waren met de film over de jeugdopleiding van Ajax. Onderdeel daarvan was het draaien van een verhaal over spelposities dat jeugdtrainer Patrick Ladru afstak tegen de F-junioren. Door de lens van zijn camera heeft Dirk gezien dat het spel iets meer inhoudt dan alleen achter een bal aanhollen. De volgende zondag heb ik 'm meegenomen naar Ajax. Tot z'n stomme verbazing zag hij op het veld allemaal patronen terug die hij eerder had gefilmd. Dirk heeft intussen een seizoenkaart voor Ajax.' Dromen Haanstra is een supporter. Een voetbalcarrière zat er niet in, hoe hij zijn best er ook voor heeft gedaan. Voetballen op straat tot het donker was, iedere dag weer. Op z'n achtste was hij oprichter, trainer én speler van zijn eigen voetbalclub: KMD, Klein Maar Dapper. Het uitbrengen van een maandelijks magazine behoorde niet tot de minste taken van de dappere clubvoorzitter. 'Aan enthousiasme ontbrak het me niet. Aan dromen ook niet. Door de week had ik KMD, op zaterdag speelde ik bij LFC in Laren. Stond er iemand langs de kant, dan stelde ik me onmiddellijk voor dat ik werd gescout door Ajax. Ik speelde op de plaats van Henk Groot, rechtsbinnen. Een tijd lang heb ik een vrouw als elftalleider gehad. Mevrouw Bartels. Zoiets was in die tijd vrij bijzonder. Ook bijzonder was dat zij in die mannenwereld van het voetbal veel respect genoot. Tja, mevrouw Bartels... het kon niet uitblijven dat ze een relatie aanging met een leider van een ander elftalletje. Tot m'n zestiende heb ik het volgehouden bij LFC. Eén keer zijn we kampioen geworden. Een gelukzalig moment. We kregen allemaal een exemplaar van het prachtboek Het voetballeven van Faas Wilkes Vanaf z'n zestiende kijkt hij toe vanaf de zijlijn. Thuiswedstrijden van Ajax worden niet overgeslagen. Draaiperiodes worden geleid door het programma van Ajax. Speelt Ajax thuis, dan wordt er uit principe niet gefilmd. 'Eind mei 1996 zaten we midden in de opnames van Wij Alexander. In de planning van de draaidagen had ik er rekening mee gehouden dat Ajax zich wel eens voor de finale van de Champions League kon plaatsen. Niet geheel toevallig had de hele crew ten tijde van de finale twee dagen vrij. Een aantal van ons is toen naar Rome gegaan om Ajax tegen AC Milan te zien. Enfin, dat heb ik fijntjes van mijn vader afgekeken. Die deed dat ook altijd.' Boe-geroep Hij is niet het type supporter dat met een wit zakdoekje gaat zwaaien om duidelijk te maken dat trainers op de slachtbank moeten als de prestaties op het veld tegenvallen. Het wegsturen van Morten Olsen was volgens Haanstra onvermijdelijk; de uitkomst van een intern conflict tussen spelers en trainer. Wie een beetje op de hoogte is van de gang van AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999 237

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 237