WINNAARS, VERLIEZERS W w iwm £mmm Mei zijn voet baltas«ver zijn schouders, voetba balschoenen in de hand sjokte hij het tefjreiki oqjDe trainer zwaaide vanuit de ve rte naar hem. Hij Vet het dus ook al, dacht hij. Normaal gesptjokM zwaait een trainer niet vanuit de verte naar zijn spelers.^BP' Het was de ochtend van het feest. Het begin van de belangrijkste dag uit de vijftigjarige geschiedenis van de club. Vandaag kwam Ajax op bezoek! Stel je voor. Johan Cruijff kwam zich vandaag in hun kleedkamer verkleden. Meneer Michels zou vandaag op het bankje voor de hoofdtribune zitten, nors aanwijzingen gevend. Piet Keizer zou hier, aan de andere kant van de zijlijn, op nog geen vijf meter van waar hij nu liep, zijn gevreesde schaar laten zien. En hier zou hij vandaag de voorwedstrijd spelen. Op het hoofdveld. Voor echt publiek. Hij had zich naar deze dag toe gehunkerd. Alles had in het teken van deze wedstrijd gestaan. Tot die middag, nu vier dagen geleden, dat zijn moeder naar het ziekenhuis was gebracht. Sindsdien was de wedstrijd hem meer en meer tegen gaan staan. In het ziekenhuis mocht hij nog altijd niet bij haar komen. 'Veel te zwak,' was steevast het antwoord. 'Haar toestand is nog steeds kritiek.' 'De doktoren doen wat ze kunnen.' Hij had geen zin meer om de wedstrijd te spelen. Maar om de wedstrijd vanaf de tribune te moeten bekijken leek hem nog veel erger. En thuis zitten, terwijl hij wist dat zijn elftal zonder hem de wedstrijd aan het spelen was, zou al helemaal verschrikkelijk zijn. Hij slenterde verder, richting kantine. Hij zag zijn elftal al zitten, alle ogen gericht op hem. En op het hek achter hem. Daar zou straks de Ajax-bus doorheen komen. De kantine was al afgeladen vol. De AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999 211 stemming zo te horen opperbest. Het feest al in volle gang. Hij dacht aan zijn moeder, in het ziekenhuis. Toestand kritiek. Zijn vader en zijn zus wilden liever bij haar blijven. 'Ga jij nu maar voetballen, we weten hoe belangrijk deze wedstrijd voor je is. Wij komen strakjes kijken, Marijke en ik,' had zijn vader gezegd. 'Bewaar je doelpunten maar voor de tweede helft.' Nog een uur, dan zou de wedstrijd beginnen. De Wedstrijd. 'En de wedstrijd dan?' had hij die middag geschrokken uitgeroepen. Hij schaamde zich er nog altijd voor. Terwijl zijn moeder de ambulance werd ingereden, had hij zich alleen maar druk gemaakt over de wedstrijd. Samen met Hein was hij thuis gekomen om aan zijn moeder te vragen of hij bij Hein mocht logeren. 'Op trainingskamp,' zoals ze dat noemden. Voorbereiding op de grote wedstrijd. Zijn vader stond in de keuken, samen met Marijke, zijn zus. Ze stonden roerloos, terwijl verderop in de gang een enorme drukte heerste. 'Aan de kant allemaal!' 'Hou die pols in de gaten, blijven tellen!' 'Kijk uit, bed stabiel! Niet stoten!'

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1999 | | pagina 211