VOEr&ALVERrtAAL
Duizelig van opwinding fietste hij naar huis. Ze mochten de voorwedstrijd
spelen, de kans van zijn leven. Eindelijk een echte wedstrijd, met
een echte scheidsrechter en echt publiek, zoals op televisie.
De trainer had zijn elftal na de training
apart genomen en het grote nieuws
jlnthuld. In mei bestond de club vijftig jaar
en kwam er eengpfoot feest. Een
ivoetbalfeest, zoals de trainer dat noemde.
Hoogtepunt moest de wedstrijd tussen het
eerste en Ajax worden. En zij, de Cl,
•peelden de voorwedstrijd! Het grote Ajax!
Johan Cruijff op bezoek, Sjaak Swart aan
de bal, hun bal! Barry Hulshoff heer en
meester in hun strafschopgebied. Arme
Aad Koenen. Hoewel, Aad was erg snel, die
kon misschien nog wel eens voor een
verrassing zorgen. En de voorwedstrijd
mochten zij spelen. Op het hoofdveld, met
publiek.
De trainer sprak 'het hoofdveld' uit alsof
het over Wembley ging. Het Hoofdveld,
waar het eerste speelde, was het hoogst
bereikbare op de club. Daar gebeurde het.
Het hoofdveld, springplank naar meer.
Daar moest je voetballen wilde je ontdekt
worden door Ajax. Die gingen heus niet op
zaterdagochtend naar veld 3 om hem te
zien voetballen.
'Jongens, dit wordt de belangrijkste
wedstrijd van het seizoen,' had de trainer
plechtig gesproken nadat iedereen
uitgeschreeuwd was. 'Misschien wel de
belangrijkste wedstrijd van je leven.'
Ze werden stil. Stel je voor, een doelpunt
maken in zo'n wedstrijd. Op de training
voelde een goal maken al heerlijk. Maar
voor een volle tribune een voorzet van
Hein in één keer de kruising in hengsten,
door Rick de Leeuw
foto's Louis van de Vuurst
dat zou wel even wat
anders zijn. Zijn
ouders zouden staan
juichen aan het hek,
hij rende naar ze toe nadat
hij had gescoord, achterna gezeten door
zijn uitzinnige ploeggenoten. Allemaal
wilden ze hem feliciteren. Maar hij wilde
eerst naar zijn vader en moeder.
Hij zou verlegen de complimentjes van de
spelers van het eerste, die natuurlijk
hadden staan kijken, in ontvangst nemen.
Zelfs Aad Koenen, de watervlugge spits van
het eerste team en het grote voorbeeld van
alle jeugdspelers kwam naar hem toe.
'Goed gedaan, jongen. Vooral die derde
was een mooie.'
'Dank je wel, enne, succes straks,' had hij
gemompeld. Of had hij 'u' moeten zeggen?
De foto van hem, samen met Aad Koenen,
zou hij de volgende dag uit de krant
knippen en boven zijn bureautje hangen.
Kon hij er bij het huiswerk naar kijken.
'De grote winnaars van een schitterend
voetbalfeest,' stond eronder.
Na het douchen racete hij naar huis. Hij
kon niet wachten het te vertellen. Thuis
aangekomen gooide hij zijn fiets tegen het
206
AJAX MAGAZINE FEBRUARI 1999
